اکثر دررفتگی های انگشتان دست به علت برگشتن انگشتان به پشت ایجاد میشود. در این دررفتگی ها معمولا استخوان دیستال ( آنکه به نوک انگشت نزدیکتر است) به پشت استخوان پرگزیمال ( آنکه به مچ دست نزدیکتر است) جابجا میشود پس این در رفتگی ها را در رفتگی خلفی یا پشتی انگشت مینامند.
هر انگشت سه مفصل دارد و این دررفتگی ها میتواند در هر کدام از این سه بند ایجاد شود.
تشخیص در رفتگی انگشت دست
درمان در رفتگی انگشتان دست
درمان این دررفتگی ها در غالب موارد جااندازی بسته است. پزشک معالج با کشش انگشت و فشار موضعی بر روی بند دررفته آنرا جااندازی میکند.
اگر کشش بدون فشار موضعی باشد ممکن است نه تنها جااندازی انجام نشود بلکه موجب شود کپسول مفصلی بین استخوان ها برود که در این حال ممکن است راهی بجز جراحی برای جااندازی باقی نماند.
گاهی اوقات به علت گیر کردن سر بند انگشت در درون کپسول مفصلی جااندازی بسته امکانپذیر نیست. در این موارد جااندازی نیازمند عمل جراحی است. بعد از جراحی معمولا نیازی به بیحرکتی نیست و باید حرکات انگشت برای جلوگیری از خشک شدن آن شروع شود.