اطراف تقریبا تمام استخوان های بدن عضلات قرار دارند و بدنبال شکسته شدن استخوان، در بسیاری از موارد این عضلات آسیب میبینند. این آسیب ها میتوانند به علل مختلفی ایجاد شوند که مهم ترین آنها عبارتند از :
پارگی عضله
ضربه شدیدی که موجب شکستگی میشود میتواند موجی پارگی یا له شدن عضلات اندام شود. گاهی هم لبه تیز قطعات شکسته شده عضلات دور استخوان را پاره میکنند.
در شکستگی های باز معمولا همیشه عضلات اطراف استخوان هم دچار آسیب شده اند. در این موارد پزشک معالج در موقع جااندازی و فیکس کردن شکستگی، عضلات آسیب دیده را هم درمان میکند.
قسمت هایی از عضله که مرده است را خارج کرده و قسمت های پاره شده را ترمیم میکند. در شکستگی های بسته معمولا وسعت آسیب عضلات زیاد نبوده نیاز به اقدام خاصی ندارد.
سندروم کراش و له شدگی
سندروم کراش بدنبال له شدن عضلات که در اثر ماندن طولانی مدت اندام در زیر آوار ایجاد میشود عضلات میتوانند بشدت آسیب ببینند.
سندروم کمپارتمان
در سندروم کمپارتمان خونرسانی به عضلات کاهش پیدا کرده و این کم شدن جریان خون میتواند موجب کنتراکچر ولکمن و یا گانگرن در عضلات شود.
چسبندگی عضلات
پارگی هایی که در عضلات بدنبال شکستگی ها بوجود میایند بعد از مدتی بهبود میابند ولی این بهبود معمولا با تولید بافت های فیبرو اضافی است.
این بافت های جدید موجب چسبیده شدن عضلات به هم و به استخوان ها و مفاصل میشوند و نتیجه اینست که بعد از مدتی حرکت عضلات روی استخوان ها و مفاصل محدود شده و متعاقب آن بیمار دچار محدودیت حرکتی در مفصل میشود.
با شروع زود هنگام حرکات مفصل بعد از درمان شکستگی ها میتواند تا حدود زیادی از ایجاد این عارضه پیشگیری کرد.
ضعف عضله
بیحرکتی طولانی مدت اندام بعد از شستگی میتواند موجب ضعیف شدن و آتروفی Atrophy عضلات اندام شود. پیشگیری ار این عارضه با انجام اقدامات زیر مقدور است
- بعد از درمان شکستگی هر چه زودتی باید حرکات مفاصل اندام آسیب دیده شروع شوند
- اگر به دلایلی مانند گچ گرفتن، مفصل نمیتواند حرکت کند بیمار باید با انجام انقباض در عضلات اندام سعی کند تا آنها را فعال و قوی نگه دارد. طرز انجام این انقباضات که به انقباضات ایزومتریک Isometric contracture معروفند را پزشک یا فیزیوتراپ به بیمار آموزش میدهد
- بعد از خارج کردن گچ بیمار باید تحت نظر پزشک معالج و فیزیوتراپ نرمش های خاصی را برای تقویت عضلات اندام آسیب دیده شروع کند.