پارگی روتاتور کاف که به آن پارگی تاندون شانه هم میگویند از شایعترین مشکلات شانه و کتف است که علت آن آسیب در عضلات و تاندون های اطراف مفصل شانه است.
روتاتور کاف یک گروه از عضلات هستند که در اطراف مفصل شانه قرار گرفته اند و این مفصل را پایدار میکنند. آسیب تاندون مشترک این عضلات که تاندون اصلی شانه است معمولا بصورت تدریجی با افزایش سن ایجاد میشود ولی میتواند بصورت ناگهای با یک ضربه شدید هم بوجود بیاید.
پاره شدن تاندون شانه میتواند موجب درد و محدودیت حرکتی در شانه و ضعف در حرکت شانه شود و کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد.
آناتومی شانه
در ناحیه شانه دسته ای از چهارعضله و تاندون های مربوطه ( به نام های سوپرااسپیناتوس Supraspinatus، اینفرااسپیناتوس Infraspinatus، ساب اسکاپولاریس Subscapularis و ترس مینور Teres minor ) به نام روتاتور کاف Rotator cuff یا کلاهک چرخاننده وجود دارند.
این عضلات از یک طرف به استخوان کتف ( اسکاپولا) متصل شده و از طرف دیگر به توسط تاندون مشترکشان به کمی پایینتر از سر استخوان بازو و در واقع به بالای این استخوان متصل می شوند.
این عضلات مانند یک چادر یا یک سرپوش دورتا دور سر استخوان بازو را احاطه می کنند و عمقی ترین عضلات شانه هستند.
با انقباض این عضلات سر استخوان بازو در محل خود ( حفره گلنوئید) پایدار می شود. ( یادآوری می شود که مفصل شانه از دو استخوان تشکیل شده است که با یکدیگر مفصل می شوند.
سر استخوان بازو از یک طرف و حفره گلنوئید از طرف دیگر). به بیان دیگر انقباض این عضلات موجب می شود سر استخوان بازو در حفره گلنوئید فشرده شده و مفصل شانه محکم و پایدار شود. این عضلات همچنین کمک می کنند تا بازو به بالا برود یا بچرخد.
تاندون عضله سوپرااسپیناتوس در بالای مفصل شانه، تاندون عضله اینفرااسپیناتوس در پشت آن و تاندون عضله ساب اسکاپولاریس در جلوی مفصل شانه قرار دارد. مهم ترین این تاندون ها که در پارگی تاندون شانه و آسیب های روتاتور کاف شانه دچار مشکل میشوند تاندون عضله سوپرااسپیناتوس است.
مكانیسم پارگی تاندون شانه چیست
مفصل شانه به علت شكل آناتومیك آن ذاتا مفصل ناپایداری است. سر استخوان بازو نسبتا بزرگ و حفره گلنوئید كه سر استخوان بازو در آن قرار میگیرد كوچك و كم عمق است. پس مفصل پایداری زیادی ندارد.
پایداری مفصل شانه عمدتا به توسط رباط ها و عضلات اطراف آن تامین میشود كه مهمترین عضلات در این بین عضلات روتاتور كاف هستند.
عضلات سوپرااسپیناتوس، اینفرااسپیناتوس، ترس مینور و ساب اسكاپولاریس دورتادور مفصل شانه را گرفته و سر استخوان بازو را محكم درون حفره گلنوئید پایدار نگه میدارند.
گاهی اوقات بدنبال ضرباتی كه به مفصل شانه وارد میشود تاندون این عضلات که به آن تاندون شانه یا تاندون کتف میگوییم پاره میشود.
مكانیسم اصلی پارگی تاندون شانه، گیر كردن تاندون روتاتور كاف شانه بین دو استخوان، یكی استخوان بازو و دیگری زائده آكرومیون ( كه جرئی از استخوان كتف یا اسكاپولا بوده و در بالای سر استخوان بازو قرار میگیرد) است.
وقتی كه فرد سعی میكند دست خود را بالای سرش ببرد این دو استخوان به یكدیگر نزدیك می شوند. در این حال اگر این دو استخوان خیلی به یكدیگر نزدیك شوند ممكن است تاندون مشترك روتاتور كاف بین آنها گیر كرده و فشرده شود.
اگر این فشردگی خیلی شدید باشد موجب پارگی ناگهانی تاندون میشود. این وضعیت بیشتر در جوانانی كه درگیر فعالیت های شدید بدنی هستند دیده میشود. در سنین بالا معمولا مكانیسم پارگی قدری متفاوت است.
در این سنین فشرده شدن تاندون با شدت كمتر ولی بطور مكرر ایجاد شده و موجب پارگی های خفیف تر در تاندون روتاتور كاف میشود كه به مرور زمان و با تكرار ضربات گسترش یافته و شدیدتر میشود.
همچنین همانطور كه گفتیم با افزایش سن خونرسانی به تاندون كم شده و همین امر موجب ضعیف شدن تاندون گردیده و موجب میشود تاندون راحت تر پاره شده و توانایی آن در ترمیم هم كم میشود.
این اتفاقات موجب میشود بافت تاندون بشدت ضعیف شود. در این حال فشار كمی با شانه مانند افتادن روی شانه و یا حتی فشار دادن یك در برای باز كردن آن هم میتواند موجب پارگی تاندون شانه یا همان پارگی روتاتور کاف شود.
علت پارگی تاندون شانه
پارگی تاندون شانه میتواند بصورت مزمن یا حاد باشد و به علل مختلفی ایجاد میشود. مهمترین علل بوجود آمدن آن را در زیر بررسی میکنیم.
افزایش سن و فرسوده شدن تاندون
این یکی از شایعترین علل پارگی تاندون شانه است. با بالا رفتن سن، تاندون مشترک عضلات روتاتور کاف به تدریج ضعیف و فرسوده و ضعیف میشوند و تحمل آنها در مقابل کششی که از طرف عضلات و فشاری که از طرف مفصل به آنها وارد میشود کمتر میشود.
این نوع از پارگی معمولا همراه با کاهش خونرسانی در بافت تاندون است و همین امر موجب میشود بعد از آسیب، توان ترمیم تاندون بشدت کم شود.
این ضعیف شدن تاندون با بالا رفتن سن تا حدودی هم مربوط به شغل و حرفه فرد میشود. در حرفه هایی که شانه زیاد حرکت میکند و بخصوص دست در بالای سر حرکت میکند این فرسودگی تاندون زودتر اتفاق میفتد.
پارگی ناگهانی تاندون
بخصوص در افراد جوان پارگی تاندون شانه ممکن است به دنبال یک ضربه و آسیب ناگهانی ایجاد شود. مثلا افتادن روی شانه یا برخود شدید شانه به یک مانع میتواند موجب پارگی شود. همچنین بلند کردن یک جسم سنگین یا قرار دادن بازو و شانه در یک وضعیت نامناسب هم میتواند موجب فشار زیاد به تاندون و پارگی ناگهانی آن شود.
مشکلات آناتومیک
شانه بعضی افراد شکل خاصی دارد که آنها را مستعد به پارگی تاندون شانه میکند. مثلا در بعضی افراد شکل استخوان آکرومیون که در بالای تاندون روتاتور کافی قرار گرفته است قوسی شکل است و این موجب میشود فشار زیادی به تاندون وارد شود.
در سندروم ایمپینجمنت به علت همین تغییر شکل، تاندون روتاتور کاف شانه بین سر استخوان بازو و زائده آکرومیون گیر کرده و پاره میشود. وقتی هم که فضای بین زائده آکرومیون و سر استخوان بازو کم است هم همین مشکل ایجاد میشود.
بیماری های زمینه ای
بیماری هایی مانند التهاب مزمن تاندون یا تاندونیت ها و یا بیماری دیابت میتوانند موجب ضعیف شدن تاندون شده و احتمال پارگی روتاتور کاف را افزایش دهند.
فعالیت ورزشی
در بعضی ورزش ها که شانه باید زیاد حرکت کند و ورزشکار مکررا بازو را به بالای شانه میبرد احتمال پارگی تاندون شانه زیاد است. ورزش هایی مانند پرتاب نیزه یا دیسک و یا شنا و وزنه برداری از این دسته اند. در این ورزشکاران تمرین زیاد و بدون استراحت و تکنیک نامناسب ورزشی میتواند احتمال بروز آسیب را بیشتر کند.
علائم پارگی تاندون شانه
علائم پارگی تاندون شانه بسته به شدت پارگی و شرایط بیمار متفاوت است. مهمترین این علائم عبارتند از
درد در ناحیه شانه
درد یکی از شایعترین علائم پارگی تاندون شانه است و معمولاً به شکل مداوم یا در بعضی وضعیت های خاص ایجاد میشود یا شدیدتر میگردد.
خصوصیات درد:
- شدت درد شانه با بالا بردن دست بیشتر میشود و بعد از مدتی بیمار به علت درد نمیتواند دست را به بالای سرش ببرد. در این حال انجام بسیاری از فعالیت های روزمره مانند شانه زدن سر مشکل میشود.
- درد در هنگامی که دست خود را از بالای سر به پایین میاوریم
- با پیشرفت بیماری و در موارد شدید حتی موقع خواب و بخصوص موقع دراز کشیدن روی شانه آسیب‌دیده درد شانه احساس میشود.
- بعضی حرکت ها مانند بلند کردن دست به بالای سر یا چرخاندن آن میتواند درد را بیشتر کند
- درد ممکن است به بازو یا گردن انتشار پیدا کند
ضعف شانه
ضعف شانه از علائم آسیب و پارگی روتاتور کاف است. بتدریچ عضلات اطراف شانه هم لاغر میشوند.
خصوصیات ضعف:
- بیمار ممکن است در بلند کردن هر جسمی حتی اجسام سبک هم دچار مشکل شود
- ضعف دست و شانه بخصوص وقتی بیشتر خودش را نشان میدهد که میخواهیم دست را به بالای سر ببریم
- چرخاندن شانه به سمت داخل یا خارج ضعیف میشود
- اگر شانه خیلی ضعیف شود شانه ناپایدار میشود
محدودیت حرکتی
پاره شدن تاندون شانه معمولا باعث کاهش دامنه حرکتی شانه میشود. علت این محدودیت درد شانه و آسیبی است که به تاندون وارد شده است.
خصوصیات محدودیت حرکتی:
- بیمار ممکن است نتواند دست خود را به طور کامل بالای سر خود ببرد
- چرخش دست و بردن آن به پشت سر یا پشت کمر مشکل میشود
- در موارد پیشرفته بیمار حس میکند شانه اش قفل شده و به سختی حرکت میکند
برای شروع ابداکشن ( ابداکشن شانه به معنای بالا آوردن اندام فوقانی از کنار تنه است و وقتی فردی هر دو اندام فوقانی را ابداکت میکند بدن او بصورت صلیب در آمده و امتداد طولی هر دو اندام فوقانی عمود بر امتداد طولی بدن قرار میگیرد) عضلات روتاتور کاف شانه باید منقبض شوند تا سر استخوان بازو در حفره گلنوئید پایدار شود و سپس با انقباض عضله دلتوئید اندام در حالت ابداکشن قرار میگیرد.
وقتی پارگی روتاتور کاف بصورت کامل است و تاندون سوپرااسپیناتوس بصورت حاد و کامل پاره میشود بیمار توانایی شروع ابداکشن شانه را از دست میدهد ولی اگر اندام فوقانی او را در حالت ابداکشن قرار دهیم میتواند با انقباض عضله دلتوئید آنرا در همین حالت حفظ کند. از این پدیده میتوان بعنوان یکی از معاینات مهم پارگی کامل روتاتور کاف استفاده کرد.
صدای کلیک و تقه در شانه
در این بیماری گاهی حرکت شانه موجب بروز یک صدا بصورت کلیک یا تقه میشود. ممکن است حس این صدا یا شنید آن همراه با حس درد یا حس خالی شدن ناگهانی شانه باشد.
التهاب و تورم
پارگی تاندون شانه میتواند باعث التهاب و تورم شانه شود. تورم معمولا در موارد پارگی حاد و ناگهانی بوجود میاید. این تورم ممکن است همراه با قرمزی و گرمی شانه باشد.
خصوصیات مزمن بودن پارگی
وقتی پارگی تاندون شانه در اثر فرسایش تدریجی تاندون ایجاد میشود علائم بیماری خصوصیاتی دارد که عبارتند از
- درد شانه و ضعف عضات شانه ممکن است در ابتدا خفیف باشند و به مرور زمان بدتر شوند. پس بیماری بتدریج شدید میشود
- درد خیلی از بیماران شبها بیشتر میشود و بسیاری از بیماران از درد شدید در موقع خواب اذیت میشوند
- وقتی بیمار مزمن میشودبا فعالیت‌های ساده‌ای مانند شانه زدن مو یا پوشیدن لباس هم تداخل پیدا کرده و آنها را سخت میکند
علائم پارگی کامل
وقتی پارگی تاندون شانه کامل است، علائم بسیار شدیدتر میشوند. در این موارد بیمار ممکن است حتی نتواند دست خود را حتی کمی از شانه حرکت داده و بالا ببرد. پارگی کامل همچنین با درد شدید و ناگهانی در شانه همراه است.
تشخیص پارگی تاندون شانه در ناحیه شانه
بعد از اینکه پزشک معالج در مورد علائم بیماری از بیمار اطلاعاتی را کسب کرد شانه را معاینه میکند. روش های تصویربرداری مثل ام آر آی میتواند به تشخی کمک کند.
در تصویر سمت راست یک ام آر آی طبیعی شانه دیده میشود و در تصویر سمت چپ پارگی تاندون شانه
درمان پارگی تاندون شانه
درمان پارگی تاندون شانه بسته به شدت پارگی، سن بیمار، سطح فعالیت و سایر عوامل، بسیار متفاوت است و شامل درمان غیر جراحی و درمان جراحی است.
در نصف موارد پارگی تاندون شانه درمان های غیر جراحی میتواند علائم بیماری را بهتر کند. درمان های غیر جراحی اگرچه در بعضی موارد میتواند درد و دامنه حرکتی شانه را بهبود دهد ولی تاثیری روی ضعف عضلانی ناشی از بیماری ندارد. در این موارد وسعت پارگی ممکن است بتدریج بیشتر شده و حرکات شانه محدود شود.
درمان پارگی تاندون شانه بدون جراحی
در مواردی که پاره شدن تاندون شانه کوچک است یا درد و علائم بیمار قابل تحمل هستند، روش‌های غیرجراحی معمولاً اولین انتخاب درمانی هستند. این روش‌ها با هدف کاهش درد، بهبود حرکت و تقویت عضلات شانه انجام میشوند و مهمترین آنها عبارتند از
استراحت و اصلاح فعالیت‌ها
استراحت دادن به شانه و دوری از فعالیت‌هایی که باعث تشدید درد میشوند قدم اول در درمان است. اینکه سعی کنیم اشیاء سنگین را بلند نکنیم و شانه خود را زیاد حرکت ندهیم بسیار مهم است. نکته مهم دیگر موقع خواب است که توصیه میشود از بالش مناسبی استفاده شود تا موقع خوابیدن فشار زیادی روی شانه وارد نشود.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی یکی از موثرترین روش‌های غیرجراحی برای درمان پارگی تاندون شانه است. تمرینات خاص میتوانند به بهبود دامنه حرکتی و تقویت عضلات شانه کمک کنند. فیزیوتراپی میتواند به کاهش درد و التهای شانه کمک کند و عضلات روتاتورکاف را قویتر کرده و تعادل و پایداری شانه را بهتر کند.
مصرف داروهای ضدالتهاب
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن میتوانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند. این داروها معمولاً در مراحل اولیه تجویز میشوند.
تزریق کورتیکواستروئید
در صورتی که درد بیمار شدید باشد و به درمان‌های اولیه پاسخ ندهد تزریق کورتیکواستروئید به داخل مفصل شانه ممکن است موثر واقع شود. این روش میتواند درد و التهاب را بسرعت کم کند ولی اگر به درستی استفاده نشود ممکن است موجب آسیب به تاندون شانه شود.
درمان جراحی
در مواردی که علائم پارگی تاندون شانه به مدت طولانی ( حدود ۱۲-۶ ماه) وجود داشته است و در موارد پارگی های وسیع ( بیش از سه سانتیمتر) ممکن است درمان غیر جراحی نتایج مطلوبی نداشته باشد. در این موارد پزشک معمولا تصمیم به درمان جراحی میگیرد. درمان جراحی معمولا در ۹۰-۸۰ موارد نتیجه مطلوب دارد.
معمولا در موارد زیر پزشک جراح مفصل تصمیم به درمان جراحی میگیرد :
- درمان های غیر جراحی نتواند درد را از بین ببرد
- اگر پارگی تازه بوجود آمده و درد بسیار شدید باشد
- اگر پارگی در شانه اندام غالب فردی ایجاد شده باشد که خیلی فعال است
- اگر فرد اصرار به انجام ورزش و یا کاری دارد که در آن دست باید به بالای سر برود و قدرت زیادی هم داشته باشد
- اگر پارگی روتاتور کاف همراه با ضعف شدید عضلانی باشد
- اگر وسعت پارگی زیاد باشد
اینکه چه نوع درمان جراحی برای بیمار انجام شود بسته به سن بیمار، اندازه، شکل و محل پارگی دارد.
در بیماران مسن که اکثریت موارد این بیماری را تشکیل میدهند درمان معمولا غیر جراحی است. در این بیماران تاندون پاره شده بسیار ضعیف است و در بسیاری موارد قابل ترمیم نیست.
در بسیاری از این بیماران تاندون بعد از چند ماه خود بخود بهبود یافته و بیمار توانایی ابداکشن اندام فوقانی را مجددا بدست میاورد. در جوان تر ها معمولا با استفاده از عمل جراحی سعی میشود تاندون پاره شده ترمیم شود.
وقتی پارگی تاندون شانه کامل نباشند معمولا درمان جراحی بصورت خارج کردن بافت های ریش ریش شده و مرده است که به آن دبریدمان Debridement میگویند. اگر پارگی در کلفت ترین قسمت تاندون و بصورت کامل باشد درمان معمولا بصورت بخیه زدن دو طرف پارگی است.
اگر پارگی بصورت کنده شدن تاندون از محل اتصال به سر استخوان بازو باشد درمان معمولا بصورت اتصال مجدد آن به استخوان است.
در حین انجام هر کدام از اعمال جراحی ذکر شده پزشک ارتوپد ممکن است قسمتی از زائده آکرومیون را خارج کند تا تاندون ترمیم شده بعدا کمتر در معرض فشار و گیر کردن مجدد قرار بگیرد. درمان ممکن است بصورت های زیر انجام شود.
ترمیم پارگی روتاتور کاف با آرتروسکوپ
آرتروسکوپ یک لوله فلزی توخالی به اندازه تقریبی یک نی است ( منظور نی هایی است که برای نوشیدن مایعات از آنها استفاده میشود). در یک انتهای این لوله فلزی یک دوربین فیلمبرداری بسیار دقیق قرار گرفته است و در درون لوله تعداد زیادی عدسی وجود دارد.
پزشک متخصص ارتوپد از طریق یک شکاف چند میلیمتری این لوله را از جلوی شانه وارد فضای مفصلی کرده و سپس تصاویر تهیه شده توسط دوربین به یک مانیتور با وضوح بالا منتقل میشود تا پزشک معالج بتواند تصاویر داخل شانه را روی مانیتور ببیند. یک منبع نور پرقدرت از طریق همان لوله نور کافی را برای دیدن داخل مفصل در اختیار میگذارد.
از طریق یک شکاف دیگر در مفصل شانه، لوله باریک دیگری وارد میشود تا از طریق آن مقداری مایعات به داخل مفصل فرستاده شود.
هدف از این کار یکی اینست که مایع کدر داخل شانه خارج شده و یک مایع شفاف و زلال جای آنرا بگیرد تا داخل مفصل بهتر دیده شود و دلیل دیگر افزایش حجم داخل مفصل است تا به این طریق اجزای آن بیشتر از هم فاصله گرفته و بهتر دیده شوند و فضا برای حرکت آرتروسکوپ در مفصل نیز مهیا شود.
پزشک معالج میتواند بسیاری از قسمت های داخل شانه را از طریق ارتروسکوپ ببیند و بیماری ها و ضایعات آنرا تشخیص دهد و یا از طریق شکاف کوچک دیگری در شانه ابزارهای جراحی خاصی را به داخل مفصل فرستاده و از طریق آنها اقدام به درمان جراحی بعضی از ضایعات درون مفصلی کند.
در پارگی تاندون شانه با استفاده از ابزارهای خاصی اقدامات زیر صورت میگیرد
- قسمت های پاره شده و زیادی تاندون که موجب گیر کردن شانه در حین حرکت میشود خارج میگردند
- اگر امکان ترمیم تاندون پاره شده باشد ترمیم با استفاده از نخ های جراحی و پیچ های مخصوص انجام میشود
- ممکن است قسمتی از سطح زیرین زائده آکرومیون تراشیده شده یا برداشته شود تا فضای برای حرکت تاندون روتاتور کاف شانه بیشتر شود
عمل جراحی با شکاف کوچک برای درمان پارگی تاندون شانه
با شکاف جراحی به طول ۶-۴ سانتیمتر در ناحیه شانه درمان جراحی انجام میشود. با آرتروسکوپ سطح زیرین آکرومیون تراشده شده و از طریق شکاف جراحی محل پارگی ترمیم میشود.
عمل جراحی باز برای درمان پارگی تاندون شانه
در مواردی که پارگی وسیع یا پیچیده است ممکن است نیاز به شکاف های جراحی وسیع تری باشد.
در درمان هایی که همراه با ارتروسکوپی هستند درد بعد از جراحی، مدت زمان بستری ماندن در بیمارستان بعد از جراحی، خونریزی حین جراحی و خشکی مفصل بعد از جراحی کمتر است. با این حال تاثیر دراز مدت هر سه نوع درمان ( اگر به درستی انجام شوند) در بهبود درد و قدرت شانه یکسان است.
در صورتیکه بافت آسیب دیده کیفیت خوبی نداشته باشد، وسعت پارگی زیاد باشد، بازپروری بعد از جراحی خوب انجام نشود و یا سن بیمار بیش از ۶۵ سال باشد درمان جراحی ممکن است یا نتایج خوبی همراه نباشد. عوارض بعد از عمل جراحی پارگی تاندون شانه مثل آسیب عصبی، عفونت، خشکی مفصل و پارگی مجدد در ده درصد موارد بوجود میاید.
توانبخشی پس از جراحی
پس از جراحی پارگی تاندون شانه توانبخشی نقش مهمی در بهتر کردن کارایی شانه و جلوگیری از عوارض دارد. توانبخشی معمولاً تحت نظر فیزیوتراپ انجام میشود و شامل مراحل زیر است.
دوره استراحت: پس از جراحی، شانه باید برای مدتی بی‌حرکت بماند تا بهبود بافت ترمیم شده به درستی انجام شود. برای این منظور معمولا از اسلینگ و آویز برای ثابت نگه‌داشتن شانه استفاده میشود.
تمرینات کششی: در مرحله بعد، تمرینات کششی به آرامی برای بدست آوردن مجدد دامنه حرکتی شانه آغاز میشوند. شدت و مدت این تمرینات به تدریج بیشتر میشوند.
تقویت عضلات: با گذشت زمان باید تمرینات تقویتی برای بهبود قدرت عضلات شانه و پایداری مفصل به توسط بیمار انجام شوند. این تمرینات به بازگشت به فعالیت‌های روزمره و ورزشی کمک میکنند.
پیشگیری از پارگی تاندون شانه
با انجام اقداماتی ساده و موثر میتوان از بروز پارگی تاندون شانه پیشگیری کرد یا خطر آن را کاهش داد. مهمترین این اقدامات عبارتند از
تقویت عضلات شانه: تقویت عضلات اطراف شانه میتواند کششی را که به تاندون وارد میشود کم کرده و در نتیجه احتمال آسیب را کم کند. برای رسیدن به این هدف باید از نرمش ها و ورزش های تقویتی عضلات شانه با کمک وزنه و کش استفاده کرد.
تمرینات کششی منظم: انجام دادن حرکات کششی برای حفظ انعطاف‌پذیری عضلات و تاندون‌های شانه برای پیشگیری از بروز پارگی تاندون شانه ضروری است. تمرینات کششی خطر آسیب‌های ناشی از خشکی عضلات و تاندون ها را کم میکند.
اصلاح حرکات و فعالیت‌ها: حرکات نادرست یا فشار مکرر به شانه یکی از علل اصلی پارگی روتاتور کاف شانه است. با رعایت تکنیک‌های صحیح، میتوان از این مشکل پیشگیری کرد. بدین منظور باید سعی کنیم اگر آمادگی بدنی کافی نداریم حتی الامکان اشیاء خیلی سنگین را بلند نکنیم و در موقع ورزش کردن تکنیک های درست آن ورزش را یاد گرفته و بکار ببندیم.
همچنین سعی کنیم بین فعالیت های شدید کاری و ورزشی به اندازه کافی استراحت کنیم. اگر میتوانیم دستی را که با آن کار میکنیم در حین کار مرتبا عوض کنیم تا فشار فقط به یک شانه وارد نشود و از وسایل و ابزارهای مناسبی استفاده کنیم تا فشار به شانه کم شود.
مراجعه به پزشک در صورت بروز علائم اولیه: در صورت احساس درد یا ضعف در شانه باید زود به پزشک مراجعه کرد تا آسیب به موقع تشخیص داده شود و از پیشرفت آن جلوگیری شود.