وزنه برداری از ورزش های بسیار قدیمی است. البته هر کسی میتواند وزنه برداری کند ولی برداشتن وزنه های بسیار سنگین نیاز به داشتن قدرت عضلانی بالایی دارد که استعداد پرورش آنها تنها در عده ای از افراد پیدا میشود.
وزنه برداری مانند هر ورزش دیگرمیتواند همراه با بروز آسیب هایی به سیستم حرکتی بدن باشد. این آسیب ها در غالب موارد به علل زیر ایجاد میشوند
- تکنیک اشتباه در برداشتن وزنه
- برداشتن وزنه های بیش از توانایی بدن
- ورزش زیاد تا حد خستگی مفرط
- انجام ندادن کافی نرمش های کششی
وزنه برداری بیش از هرجایی به ستون مهره، شانه، آرنج و زانو فشار وارد میکند و در این ورزش آسیب های این قسمت ها بیش از مناطق دیگر بدن دیده میشوند.
ستون مهره و وزنه برداری
در حین بلند کردن وزنه فشار زیادی به ستون مهره، عضلات و رباط های اطراف آن و دیسک بین مهره ای وارد میشود. از شایعترین آسیب های ستون مهره در حین وزنه برداری کشیده شدن شدید عضلات و یا رباط های اطراف ستون مهره است.
این کشیدگی معمولا خفیف بوده و تنها موجب چند روز کمردرد و خشکی ستون مهره میشود و در بسیاری اوقات میتوان آن را با استفاده از داروهای ضد التهاب، مدتی استراحت، سرد کردن کمر در موقع آسیب و گرم کردن آن در روزهای بعد درمان کرد.
در موارد شدیدتر ممکن است در این عضلات و رباط ها پارگی هایی ایجاد شود که کمردرد شدیدی ایجاد میکند. در این موارد ورزشکار نیاز به مراقبت یک پزشک متخصص دارد.
یکی دیگر از آسیب های کمر حین وزنه برداری فتق یا هرنی دیسک بین مهره ای و ایجاد علائم سیاتیک است. این آسیب موجب کمردرد و دردهای انتشار یابنده به لگن و اندام تحتانی میشود و ممکن است همراه با علائم حسی و حرکتی باشد. مهمترین عامل پیشگیری کننده از این آسیب ها تقویت عضلات کمر و شکم است.
شانه و وزنه برداری
حرکت دست و وزنه به بالای سر موجب فشار زیادی به مفصل شانه میشود. مهمترین قسمتی از شانه که در وزنه برداری آسیب میبیند عضلات روتاتور کاف است.
اینها عضلاتی در عمق شانه هستند که دور تا دور مفصل شانه را احاطه کرده و آن را حمایت میکنند. بروز سندروم ایمپینجمنت به علت گیر کردن و آزرده شدن تاندون عضله سوپرااسپیناتوس از دسته عضلات روتاتور کاف ایجاد شده و موجب احساس درد در بالای شانه میشود.
اعمال فشارهای بیشتر به شانه میتواند موجب پارگی های ناقص یا حتی کامل در تاندون عضلات روتاتور کاف شود.
دیگر آسیب های احتمالی ناحیه شانه در یک ورزشکار وزنه بردار عبارتند از
- استئولیز یا خورده شدن استخوان ترقوه در محل مفصل آکرومیوکلاویکولار
- کشیدگی عضله دوسر بازویی
- پارگی تاندون دوسر بازویی
آرنج و وزنه برداری
محل اتصال عضلات اکستانسور و عضلات فلکسور ساعد در ناحیه آرنج میتواند تحت کشش قرار گرفته و موجب بروز درد و ناراحتی شود.
کشش زیاد بر روی عضلات اکستانسور ساعد میتواند موجب کشیده شدن محل اتصال تاندون مشترک این عضلات به کندیل خارجی استخوان بازو در ناحیه آرنج شده و پارگی های میکروسکوپی ریزی را در آن ناحیه ایجاد کند. این آسیب را تنیس البو مینامند که میتواند موجب بروز درد در قسمت خارجی مفصل آرنج شود.
با همین مکانیسم، کشش بیش از حد به عضلات فلکسور ساعد هم میتواند موجب کشیده شدن محل اتصال تاندون مشترک این عضلات به اپی کندیل داخلی استخوان بازو در ناحیه آرنج شده و پارگی های میکروسکوپی ریزی را در آن ناحیه ایجاد کند. این پارگی ها موجب بروز دردی در ناحیه داخلی آرنج میشود که به آن گلف البو میگویند.
زانو و وزنه برداری
یکی از قویترین عضلات یک وزنه بردار عضلات چهارسر ران او است که در جلوی استخوان ران قرار دارند. این عضلات کار اصلی را در حین بلند شدن ورزشکار از حالت نشسته به حالت سر پا انجام میدهند و مسئول اصلی راست و مستقیم کردن مفصل زانو هستند.
تاندون عضله چهارسر ران در پایین به استخوان کشکک و سپس به استخوان درشت نی درست در زیر زانو متصل میشود. گاهی اوقات کشش زیادی که این عضله به استخوان کشکک وارد میکند موجب بروز کندرومالاسی یا نرمی غضروف کشکک میشود.
با همین مکانیسم کشش زیاد تاندون بر روی استخوان درشت نی میتواند موجب بروز تاندونیت کشکک شود.