دانایی قدرت است. باید برای كسب آن كوشید و سپس برای ارائه آن به دیگران تلاش كرد. دانایی حق انتخاب میدهد. انتخاب بهتر.
در این مقاله به نکات زیر میپردازیم
آشنایی مردم با ارتوپدی
چگونه به اطلاعات پزشکی مورد اطمینان در اینترنت دسترسی پیدا کنیم
چگونه احتمال خطا های پزشکی را کاهش دهیم
چگونه از تصاویر دیجیتال در پزشکی ارتوپدی استفاده کنیم
سخنران خوب کیست و چگونه سخنرانی کنیم
چگونه یک مدریتور خوب باشیم
آشنایی مردم با ارتوپدی
دانش پزشكی همپای دیگر علوم در چند دهه اخیر رشد خیره كننده ای داشته و دریچه های نوینی را برای داشتن بدنی سالم تر پیش چشم بشر قرار داده است.
زیر مجموعه ای از آن به نام ارتوپدی كه به پیشگیری، تشخیص و درمان مشكلات سیستم حركتی بدن انسان میپردازد شتابان به جلو حركت میكند. گرچه پزشك ارتوپد باید دانش خود را مرتبا نو كند این دانش نمیتواند منحصر به او باشد.
همه مردم مستحق دسترسی به آن هستند. این دانش آموز آگاه و باسواد است كه معلم را مجبور به مطالعه بیشتر میكند. امروزه دیگر دانش آموزان هر چیزی را كه میشنوند بدون دلیل قبول نمیكنند.
بیمار آگاه پزشك را در مقابل سخنی كه بر زبان میاورد مسئول تر میكند و این یك ارزش و یك فرصت است. هم برای بیمار و هم برای پزشك.
پس باید كوشید تا مردم هرچه بیشتر با دانش حقیقی و قابل اطمینان آشنا شوند. این دلیل انتشار سایت ایران ارتوپد است.
ایران ارتوپد مطالب پیچیده دانش ارتوپدی را به زبانی ساده و قابل فهم به همه مردم ولی دقیق و علمی ارائه میدهد. توضیح مطالب پیچیده علمی به زبان ساده مسلما كار ساده ای نیست.
عدم استفاده از لغات فنی در بسیاری اوقات میتواند به اعتبار علمی سخن آسیب وارد كند. باید ساده نوشت و در عین حال مواظب بود كه سادگی كلمات موجب برداشت ناصحیح از جمله نشوند. ایران ارتوپد در این راه كوشیده است.
پایه سایت ایران ارتوپد بر انتشار مقالات علمی در زمینه ارتوپدی است. تاكنون و در چند سالی كه از فعالیت این سایت میگذرد بیش هزار مقاله منتشر شده است.
تمامی مطالب سایت ایران ارتوپد به توسط متخصصین ارتوپدی نوشته شده است و این موجب میشود تا خواننده از درستی و دقت مطالب آن اطمینان داشته باشد.
مقالات سایت همگی اصیل Original بوده و برای اولین بار در این سایت منتشر شده اند. مطالب سایت از هیچ جای دیگری كپی نشده است.
با این حال این مطالب در بسیاری سایت های دیگر بازنشر شده و البته با این كار بیشتر در دسترس مردم فارسی زبان قرار گرفته است. این موجب افتخار ایران ارتوپد است.
چگونه به اطلاعات پزشکی مورد اطمینان در اینترنت دسترسی پیدا کنیم
در دهه اخیر با همه گیر شدن دسترسی مردم به وسایل ارتباطی و بخصوص اینترنت سیلی از اطلاعات به طرف آنها هجوم آورده است.
علم دیگر مانند واحه ای سرسبز در دل كویر نادانی نیست كه با تلاش زیاد به آن برسیم و خود را سیراب سازیم. انسان كنونی سوار بر زورقی است كه بر اقیانوسی از اطلاعات شناور است.
هنر انسان زمانه ما این است كه بداند از كدامین سوی این دریای پهناور نیاز خود را بدست آورد.
در مقابل هر مطلب دقیق علمی تعداد زیادی مطالب گمراه كننده در اقیانوسی به نام اینترنت وجود دارد. نیاز علمی خود را از كدامین سو بدست آوریم. ایران ارتوپد سعی در حل این مسئله دارد.
تعداد زیادی از مردم اطلاعات پزشکی مورد نیازشان را از طریق جستجو در اینترنت بدست میاورند.
اگر شما هم از این دسته افراد هستید متوجه شده اید که بعد از هر جستجو تعداد زیادی سایت میبینید که ممکن است مطالبی در مورد اطلاعات مورد نظر شما داشته باشند. ولی شما تا چه حد به اطلاعاتی که از طریق اینترنت بدست میاورید اطمینان میکنید.
برای ارزیابی اطلاعاتی که در اینترنت بدست میاورید به نکات زیر توجه کنید
♦ در صورت امکان اطلاعاتی را که از طریق اینترنت بدست آورده اید با منابع دیگر مثل کتب و مجلات معتبر مقایسه کنید. اعتبار مطالب کتاب معمولا از مطالب درج شده در اینترنت بیشتر است
♦ از اعتبار نویسنده مقاله یا موسسه ایکه وب سایت متعلق به آن است مطمئن شوید. نویسنده مطلبی که میخوانید باید مشخص بوده و در مورد مطلب نوشته شده صاحب نظر باشد. هر مطلبی را بدون اینکه بدانید چه کسی و با چه اعتباری آن را نوشته است قبول نکنید
♦ به هیچ وجه به اطلاعاتی که افراد بدون آموزش پزشکی در تالارهای گفتگو یا فوروم ها یا در چت روم ها مینویسند اعتماد نکنید. به این مطلب که درمان خاصی برای فرد خاصی مفید بوده توجه نکنید.
این اظهارات برداشت های شخصی نویسنده است که ممکن است فقط در مورد وی مفید بوده و اصل ثابت شده علمی نباشد.
♦ در مورد سایت هایی که تبلیغ محصول خاصی را میکنند یا محصول خاصی را میفروشند احتیاط کنید. البته تبلیغ عملی مذموم نیست ولی معمولا تبلیغ کننده یک محصول در مورد آن بی طرف نیست.
♦ به زمان انتشار مطلب و مقاله توجه کنید. مطالب علمی بسرعت تغییر میکنند. مطلب هر چه جدیدتر باشد ارزش علمی بیشتری دارد
♦ با پزشک خود در مورد مطالبی که در اینترنت بدست آورده اید مشورت کنید بخصوص اگر میبینید چیزی که در اینترنت یافته اید با توصیه پزشک شما متفاوت است. نظر نهایی در مورد مشکل خود را از پزشک خود بخواهید
♦ هیچ گاه سعی نکنید با اطلاعاتی که از اینترنت بدست آورده اید بیماری خود یا بستگان خود را تشخیص داده و یا اقدام به درمانی خاص کنید. یگانه مرجع صالح در مورد تشخیص و درمان درست بیماری ها پزشک است.
چگونه احتمال خطا های پزشکی را کاهش دهیم
هر انسانی ممکن است در کارش اشتباه کند. افراد شاغل در سیستم بهداشتی و درمانی هم از این قانون مستثنی نیستند ولی ما به عنوان کسانی که میخواهیم از این خدمات استفاده کنیم میتوانیم به نوبه خود با رعایت مواردی حتی الامکان احتمال این اشتباهات را کم کنیم.
توجه به نکات زیر میتواند در کاهش این اشتباهات کمک کند.
♦ سوال کنید. مطمئن شوید که دلیل و هدف درمانی که برای شما انجام میشود را فهیده اید.
♦ مطمئن شوید کسی که در سیستم بهداشتی و درمانی در حال خدمت به شما است اطلاعات مهم وضعیت سلامتی یا بیماری شما را میداند. فرض نکنید که هر کسی همه چیز را میداند.
♦ یک نفر را به عنوان همراه با خود داشته باشید. ممکن است شما حرفی را که به شما گفته شده است فراموش کنید. آنها به یاد خواهند آورد. در بسیاری از مواردی ممکن است داروی مسکن و خواب آوری به شما تزریق شود و در این حال شما به فردی نیاز دارید که مراقب شما و مراقب اوضاع باشد.
♦ همیشه سعی کنید از نتیجه آزمایشات خود با اطلاع شوید.
♦ داروهایی را که مصرف میکنید یا بیماری هایی را که دارید به پزشک اطلاع دهید.
♦ اگر به دارویی حساسیت دارید آنرا به پزشک یا پرستار مسئول اطلاع دهید.
♦ از پزشکی که برای شما دارویی مینویسد درخواست کنید حتما طرز استفاده داروها را برای شما در نسخه بنویسد یا به شما بگوید.
♦ وقتی دارویی را از داروخانه میگیرید آنها را با نسخه چک کنید که حتما درست باشند.
♦ اگر نیاز به عمل جراحی دارید سعی کنید آن عمل را در بیمارستان و به توسط پزشکی انجام دهید که بطور مکرر و مداوم آن جراحی را انجام میدهد.
♦ مطمئن شوید کسی که در بیمارستان به شما دارو میدهد میداند شما چه کسی هستید و داروی فرد دیگری را به شما نمیدهد.
♦ ناخن کسانی را که در سیستم بهداشتی به شما خدمت میکنند نگاه کنید. ناخن ها نشانه اهمیتی هستند که هر کسی به تمیزی میدهد. بدون خجالت کشیدن از آنها بخواهید تا قبل از لمس شما دستهایشان را بشویند.
♦ قبل از رفتن به اطاق عمل روی پوست هر دو اندام چپ و راست خود را بنویسید. بطور مثال اگر قرار است زانوی چپ شما جراحی شود قبل از رفتن به اطاق عمل روی هر دو زانوی چپ و راست را بنویسید که کدام زانو باید عمل شود. بسیار شنیده اید از بیمارانی که اندام مقابلشان به اشتباه جراحی شده است.
چگونه از تصاویر دیجیتال در پزشکی ارتوپدی استفاده کنیم
از مدتها قبل استفاده از دوربین عکاسی برای ثبت تصاویر جالب و مهم از بیماران و یا ثبت تصاویر رادیولوژی مرسوم بوده است.
تصاویری که به این ترتیب توسط پزشکان تهیه میشوند به راه های گوناگون قابل استفاده اند ولی معمول ترین آنها ذخیره در کامپیوتر شخصی و استفاده در پاورپوینت یا ارسال آنها از طریق وب است.
استفاده از تصاویر دیجیتال در بسیاری از جنبه های تخصص ارتوپدی مفید است. این تصاویر در آموزش، تحقیقات، مدارک قانونی و بسیاری وجوه دیگر کاربرد دارند. اطلاعاتی که با یک تصویر قابل انتقال است گاهی با هزاران کلمه قابل توصیف نمیباشد.
گرچه تهیه این تصاویر توسط دوربینهای دیجیتال به نظر راحت است ولی در تهیه این تصاویر و ذخیره و سپس استفاده از آنها نکات فنی متعددی وجود دارد که توجه به آنها موجب بهبود کارکرد استفاده از آنها میشود. در این نوشته به اختصار به شرح نکات مهم در این زمینه میپردازیم.
چه نوعی از دوربین دیجیتال مناسب تر است
اولین سوال مهم اینست که چه دوربینی مناسب کار شماست. بهترین جواب به این سوال اینست که هر دوربینی که توانایی پرداخت هزینه آنرا دارید.
با توضیح بیشتر مسئله روشنتر میشود. بهتر است دوربین مورد استفاده شما برای تصویربرداری ارتوپدی باید حداقل سه مگاپیکسل ظرفیت داشته باشد. بتواند از فاصله کم یعنی حدود ده سانتیمتری تصویربرداری کند.
بتوانید از آن بصورت دستی یا مانوال استفاده کنید به این معنی که بتوانید دوربین را از حالت اتوماتیک خارج کرده و تنظیمات آنرا ( مثل فاصله دوربین تا شیء یا مقدار نوردهی ) بصورت دستی کنترل کنید.
بهتر است دوربین شما فلاش داشته و شدت نور فلاش آن قابل تنظیم باشد. نکته امیدوارکننده اینست که این توانایی ها در اکثر دوربینهای دیجیتال امروزی وجود دارند.
چگونه حین عمل جراحی با دوربین دیجیتال عکس بگیریم
امروزه دوربین های دیجیتال جای خود را به عنوان برترین وسایل تصویربرداری به خوبی باز کرده اند. اگر پزشک هستید یا به پزشکی کمک میکنید آیا میدانید که برای تهیه تصاویر مناسب در حین یک عمل جراحی چگونه از تصویربرداری دیجیتال با دوربین استفاده کنید.
نور سقفی
اگر در حین عمل جراحی از موضع عمل عکسبرداری میکنیم بهتر است نور چراغ سیالتیک سقفی خاموش شده و از نور فلاش دوربین استفاده کنیم. نور فلاش تصویر شفاف تر و دقیقتر و با رنگهای زنده تری بدست میدهد.
معمولا شدت نور فلاش بیش از حد مورد نیاز است که ممکن است موجب پرنوری زیاد تصویر شود. پس لازم است تصویر گرفته شده را از روی مانیتور دوربین کنترل کنیم و اگر نیاز بود، شدت نور فلاش را کم کنیم.
انعکاس نور
دقت کنیم که انعکاس نور در وسایل فلزی که در موضع عمل هستند وجود نداشته باشد. این انعکاسات خیره کننده در عکس، خود را بیشتر از دنیای واقع نشان میدهند و ممکن است فقط در حین استفاده از فلاش بوجود آمده و تا قبل از تهیه عکس وجود نداشته باشند.
پس بعد از هر تصویری که با فلاش برمیداریم آنرا در روی مانیتور دوربین کنترل میکنیم و اگر تلالو خیره کننده فلاش در آن وجود داشت باید با تغییر زاویه عکس برداری یا جابجا کردن وسایل فلزی آنرا از بین ببریم.
نوردهی
اگر نمیتوانیم از فلاش استفاده کرده و باید از نور چراغ اطاق عمل استفاده کنیم باید به نکاتی دقت کنیم. پارامتری به نام ISO در دوربین وجود دارد که هرچه مقدار عددی آن کمتر باشد دوربین در نور کمتر، تصاویر واضح تر و با رنگ های زنده تری برمیدارد.
زمانی که برای تصویربرداری مجبور به استفاده از نور چراغ اطاق عمل هستیم باید از ISO پایین استفاده کنیم. اگر دوربین، تنظیمی به نام white balance دارد آنرا در حالت اتوماتیک بگذاریم.
در صورتی که این پارامتر در حالت اتوماتیک نباشد چون طیف نور چراغ سقفی، قرمز تر از نور خورشید یا فلاش است رنگ تصویر بدست آمده کمی به قرمز متمایل میشود.
برای اجتناب از این حالت اگر دوربین در حالت white balance اتوماتیک باشد در هر نوری و با هر طیفی که عکسبرداری کنیم کیفیت رنگ ها یکسان خواهد بود.
چراغ های فلورسنت و تنگستن و سیالتیک و نور فلاش هر کدام طیف نوری متفاوتی دارند و ترکیب رنگ ها در زیر هر کدام از این چراغ ها متفاوت است به زبان دیگر سرخی یک سیب سرخ در زیر لامپ فلورسنت و در زیر یک لامپ تنگستن سنتی با یکدیگر متفاوت است ولی در مغز انسان این دو تصویر یکسان درک میشوند.
دوربین باید با استفاده از نرم افزارهایش بتواند این دو تصویر را مشابه کند که به این روند automatic white balancing میگویند.
محل تصویر برداری
دقت کنیم که محل عکسبرداری تمیز و مرتب باشد. پوست موضع عمل را با نرمال سالین تمیز کرده و با گاز خشک میکنیم. عناصر غیر مهم را کنار بزنیم تا عنصر مورد نظر بخوبی در کادر دوربین قرار گیرد.
موضع را درست قبل از تهیه عکس با نرمال سالین شستشو دهیم و گاز های خونی را با گازهای تمیز عوض کنیم.
کادر بندی
کادر بندی را درست انجام دهیم به زبان دقیقتر موردی را که میخواهیم نشان دهیم در زاویه مناسب قرار داده تا بتوانیم بعدا آنرا براحتی در تصویر ببینیم.
ابتدا یک تصویر کلی از بدن یا کل اندام بگیریم و بعد تصویرنمای نزدیک یا کلوزآپ را بگیریم تا بدین وسیله بعدا با نگاه به تصویر کلوزآپ بتوانیم جهت های چهارگانه یعنی سفالاد و کائودال و چپ و راست را متوجه شویم.
از زوایای گوناگون عکس بگیریم. دوربین را با دو دست بگیریم تا لرزش نداشته باشد. وسایل جراحی و دستهای پرسنل عمل به کنار بروند تا از موضوع تصویربرداری دور شوند. تصویربردار به استریلیته محیط عمل آسیب نزند.
فاصله
اگر از فاصله خیلی نزدیک عکس میگیریم دقت کنیم که تنظیم دوربین روی ماکرو باشد. دوربین های دیجیتال معمولا بطور اتوماتیک فاصله موضوع تا دوربین را محاسبه کرده و آنرا تنظیم میکنند.
با این حال اگر فاصله خیلی کم باشد ( معمولا در فواصل کمتر از بیست سانتیمتر) این توانایی از دوربین سلب میشود و باید به دوربین بگوییم که تصویربرداری ما از فاصله کم در حال انجام است.
به این حالت تصویربرداری ماکرو میگویند. بعضی از دوربین ها دارای یک حالت ماکرو و بعضی دیگر دارای یک ماکرو دوم برای فواصل در حد سانتیمتر هستند.
تعداد تصویر
تعداد زیادی عکس بگیریم چون ممکن است از هر چند تصویری که گرفته ایم در نهایت فقط یکی از آنها مطلوب و قابل استفاده باشد.
استریلیته
عکسبرداری میتواند به توسط یک همکار خارج از محدوده عمل انجام شود. این فرد هم باید اطلاعات تصویر برداری خوبی داشته باشد تا بتواند تصویر مطلوبی بگیرد و هم اطلاعات علمی و آناتومی خوبی داشته باشد تا بتواند از محل درست عکس بگیرد و چه کسی بهتر از خودتان. اگر میتوانید دوربین را در یک کاور شفاف استریل قرار دهید خودتان میتوانید تصویر برداری را انجام دهید.
در صورتی که این کاور در دسترس نباشد میتوانید یک دستکش جراحی استریل را روی دستکش خود پوشیده و سپس دوربین را با دست خود گرفته و تصویربرداری را انجام دهید و بعد از اینکه دوربین را به سیرکولر دادید دستکش های آلوده شده را طوری از دست خارج کنید که دستکش های اولیه شما در زیر آلوده نشوند و به عمل ادامه دهید.
چگونه از فیلم رادیولوژی عکس بگیریم
اگر پزشک هستید یا در حرفه های مربوط به پزشکی فعالیت میکنید ممکن است نیاز داشته باشید تا از تصاویر رادیولوژی عکس برداری کنید.
امروزه یکی از وسایلی که میتواند به در این مورد به شما کمک کند یک دوربین دیجیتالی است. در زیر مهمترین نکاتی که برای این کار باید رعایت شوند ذکر میگردند
♦ فیلم رادیولوژی را بر روی یک نگاتوسکوپ که نور بدون پرش و یکنواختی داشته باشد قرار دهید
♦ در تهیه عکس از فیلم رادیولوژی هرگز از فلاش استفاده نکنید
♦ اطاقی که در آن تصویربرداری میکنید باید کاملا تاریک بوده و چراغهای سقفی آن خاموش باشند. پرده های پنجره باید افتاده باشد و گرنه ممکن است تصویر پنجره روی عکس بیفتد
♦ دوربین را در حالت دستی بگذاریم و مقدار نوری را که به دوربین وارد میشود آنقدر کم کنیم که جزئیات تصویر در بهترین حالت دیده شود. برای این کار معمولا نیاز است تا نوردهی دوربین را حداقل دو پله کم کنیم
♦ در حالت سیاه و سفید عکس نگیریم. اگر نیاز بود بعدا آنرا در روی کامپیوتر سیاه و سفید میکنیم
♦ اگر از تصاویر کوچک مثل کاتهای سی تی اسکن عکس میگیریم دوربین را در حالت ماکرو قرار دهیم
♦ دوربین را با دو دست محکم گرفته تا در حین عکسبرداری دست ما لرزش نداشته باشد بخصوص چون در نور کم عکسبرداری میکنیم لرزش کم دست هم روی وضوح فیلم تاثیر نامطلوب خواهد داشت. اگر نمیتوانیم دست را بیحرکت بگیریم بهتر است دوربین را روی سه پایه بگذاریم تا لرزش نداشته باشد
♦ لنز دوربین باید دقیقا در جلوی تصویر رادیولوژی باشد به سخن دیگر عکس را دقیقا از جلو بگیریم و دقت کنیم جهت تصویربرداری مایل نباشد.
آماده سازی تصویر
اگر پزشک یا دانشجو هستید یا در حرفه های وابسته به علوم پزشکی فعالیت میکنید برایتان پیش میاید تا از تصاویر دیجیتال برای ایجاد یک پروژه پاورپوینت استفاده کنید و یا گاهی موارد لازم است تا یک تصویر دیجیتال را ذر بستر اینترنت منتقل کنید. در این موارد باید به چه نکات مهمی توجه کرد.
ذخیره
تصاویر در روی دوربین یا کامپیوتر شما به روشهای مختلفی ذخیره میشوند که به آنها فرمت میگویند. معروفترین فرمت رایج برای ذخیره تصویر jpeg است.
وقتی شما تصویری را ویرایش کرده و آنرا با فرمت jpeg ذخیره میکنید کیفیت آن اندکی کاهش میابد و قدری آرتفکت روی آن مینشیند. با هر بار ویرایش این تصویر و ذخیره مجدد آن این آرتفکت ها بیشتر میشوند.
پس اگر فایلی را ویرایش کرده اید و قصد دارید بعدا مجددا روی آن کار کنید آنرا با فرمت PNG یا TIFF یا فرمت اصلی نرم افزارتان ذخیره کنید.
اکثر نرم افزارهای ویرایشگر تصویر، گزینه ای به نام autobalance دارند که رنگ و روشنی و کنتراست تصویر را بهینه میکند. بهتر است برای هر تصویر علی الخصوص تصاویر رنگی یک بار از این گزینه استفاده کنید تا کیفیت تصاویر شما بهتر شود.
ویرایش
یک تصویر که از بیمار یا در حین عمل جراحی گرفته شده است یا تصویری را که شما از روی یک فیلم رادیوگرافی تهیه کرده اید معمولا در اطراف دارای اطلاعات زائدی است که بهتر است حذف شوند به بیان دقیقتر بهتر است اطراف تصاویر پاک شده و تصویر آنکادر شود. اکثر برنامه های ویرایشگر تصویر قادر به انجام این کار هستند.
رنگ بندی
چون دوربین دیجیتال شما رنگی است در تصاویری که از رادیوگرافی ها تهیه کرده اید تصویر را با یک زمینه آبی یا سبز میبینید. این تصاویر را باید سیاه و سفید کنید.
این کار حداقل دو فایده دارد. یکی اینکه تصویر رادیوگرافی در اصل باید سیاه و سفید باشد ولی دوربین شما به عللی به آن رنگ میدهد و وقتی شما آنرا مجددا به حالت اولیه سیاه و سفید درمیاورید شکل حقیقی رادیوگرافیکی خود را بدست میاورد و دیگر اینکه با این کار حجم فایل تصویر به مقدار قابل توجهی کاهش پیدا میکند.
حجم تصویر
برای ایمیل کردن یک تصویر مهمترین نکته اینست که باید حجم فایل تصویر را کم کنیم. البته ذکر این نکته ضروری است که هر چه حجم فایل یک تصویر کمتر شود به معنای کاهش وضوح تصویر است چون حجم کم فایل به این معنا است که حاوی اطلاعات کمتری است.
با در اختیار بودن دوربینهای دیجیتال امروزی و تمایلی که مصرف کنندگان در استفاده از دوربینهای با مگاپیکسل های بالا دارند حجم فایلهای تصاویر هم بالا رفته است.
البته اینکه برای ارسال یک تصویر با ایمیل حجم فایل آنرا باید به چه مقدار کم کنیم بستگی به سرعت اینترنتی دارد که از آن استفاده میکنیم.
با سرعتهای زیاد اینترنت، حجم هر فایل تصویری باید حداکثر ۲۰۰ کیلوبایت باشد. بسیاری از برنامه های نرم افزاری پردازش تصویر، میتوانند حجم فایلها را در حدی که مورد نیاز است کم کنند.
هیچوقت تصویر اصلی خود را ویرایش نکنید و هیچوقت فایل تصویری اصلی را از بین نبرید و آنرا برای استفاده های بعدی در روی کامپیوتر خود داشته باشید. همیشه ابتدا یک کپی از آن گرفته و ویرایش را در روی کپی انجام دهید.
چگونه تصاویر را ذخیره کنیم
بهتر است تصاویر اصلی را در روی یک هارد دیسک اکسترنال آرشیو کنید. سعی کنید فایل های تصاویر خود را در روی کامپیوتر در درایوی غیر از C قرار دهید.
فولدر های متفاوتی تشکیل داده و هر تصویر را در فولدر مربوطه بگذارید و نام مناسبی و متناسب با موضوع را برای آن فولدر بگذارید تا دسترسی بعدی به آنها راحتتر شود.
سخن مهم و آخر اینکه
حتما قبل از تهیه تصویر از بیمار باید از وی رضایت نامه مکتوب گرفته شود و اگر قصد دارید تصاویر بیمار را در جایی که همه به آن دسترسی دارند نمایش دهید باید هرگونه اطلاعاتی را که از روی آنها بتوان به هویت بیمار پی برد پاک کنید.
سخنران خوب کیست و چگونه سخنرانی کنیم
تا بحال شنونده چند سخنرانی بوده اید که واقعا توجه شما را جلب کرده است. سخنران را در آن توانا دیده اید و مطلب ارائه شده را گویا و مفید یافته اید.
احتمالا تعداد کمی. به واقع علت چیست. رموز یک پرزانتاسیون خوب چیست و در هنگام ارائه مطلب به یک جمع باید به چه نکاتی توجه کرد.
امروزه در اکثر سخنرانی های علمی از نرم افزار پاورپوینت استفاده میشود. استفاده درست و بجا از پاورپوینت میتواند کمک زیادی به موثر بودن ارائه مطلب کند ولی اگر به درستی از آن استفاده نشود تنها مخل بوجود آمدن یک ارتباط درست و مناسب بین سخنران و شنونده است.
در بعضی از سخنرانی ها به نظر میرسد اگر سخنران کلا پاورپوینت را کنار بگذارد و فقط حرف بزند بسیار موثر تر خواهد بود.
نکته اول و شاید مهمترین نکته در سخنرانی ها اینست که پاورپوینت در محوریت پرزانتاسیون نیست. اصل قرار دادن پاورپوینت بزرگترین اشتباهی است که اکثریت سخنرانان مرتکب آن میشوند.
آنها فراموش میکنند که پاورپوینت در خدمت آنها است نه آنها در خدمت پاورپوینت. پاورپوینت کمک به سخن است و فرع است نه اصل.
بسیاری از سخنرانان خود را کسی میدانند که باید مطالبی را که در پاورپوینت نوشته شده توضیح دهند. اینطور نیست. اصل، سخنانی است که سخنران ارائه میدهد و پاورپوینت فقط با کمک گرفتن از یک سری داده های تصویری سعی میکند به فهم مطلب کمک کند.
فراموش نکنید شما سخنران هستنید. شما و سخنان شما باید در مرکز توجه باشد نه اسلایدهای شما و نه حتی دست نوشته های شما.
مهم ترین مراحل و نکات برای موفقیت در سخنرانی عبارتند از
آماده کردن سخنرانی، تهیه یک پاورپوینت خوب، تمرین، نکات تکنیکی و اجرای خوب
آماده کردن یک سخنرانی خوب چگونه است
یک سخنرانی خوب نیازمند توجه به چند نکته است. ابتدا باید سخنرانی را آماده کرد. باید آن را قبل از اجرا تمرین کرد و سپس به نکاتی توجه کرد تا یک اجرای خوب داشت.
مهمترین قسمت یک سخنرانی متن آن است نه ظاهر آن. البته ظاهر خوب به درک مطلب کمک میکند ولی یک سخنرانی زیبا اما بدون محتوا به چه دردی میخورد.
پس ابتدا سعی کنید محتوای سخنرانی خود را تنظیم کنید. در باره چه مطلبی قصد دارید صحبت کنید. چه اندازه در باره آن مطلب میدانید. ابتدا سعی کنید تازه ترین مطالب را در مورد خنرانی مطالعه کنید.
برای سخنرانی خود یک مسیر و جریان منطقی در نظر داشته باشید. میتوانید در ابتدا از اهمیت موضوع و اینکه قصد دارید چه مطالبی را منتقل کنید صحبت کنید. بعد مطالب را بگویید و در آخر خلاصه کنید که چه چیزی به حضار گفته اید.
اگر شنوندگان از اول بدانند شما قصد دارید آنها را به کجا ببرید آرام مینشینند و با شما همراه میشوند و گرنه در تمام طول سخنرانی ذهن آنها دنبال این مطلب است که شما در کل میخواهید چه بگویید و این آنها را خسته کرده و مانع جذب مطلب شما میشود.
اول و آخر سخنرانی مهمترین قسمت های آن هستند و بیشترین تاثیر را در شنونده میگذارند. پس باید قوی ترین قسمت سخنرانی باشند. مهمترین پیام ها را در این قسمت ها بگذارید.
بعد از مشخص کردن قالب کلی مطلب و اینکه دقیقا راجع به چه چیزی میخواهید صحبت کنید میتوانید صفحات پرزانتاسیون خود را با پاورپوینت تهیه کنید.
چگونه یک پاور پوینت خوب برای سخنرانی تهیه کنیم
سالها قبل برای کمک به یک سخنرانی خوب از پروژکتورهایی استفاده میشد که اسلایدهایی را به حضار نشان میداد.
این اسلایدها حاوی تصاویر مرتبط با متن سخنرانی بودند. امروزه این تصاویر به توسط ابزارهای کامپیوتری نشان داده میشود که معمول ترین آنها نرم افزار پاورپوینت است.
در تهیه یک پاورپوینت مناسب دو نکته اهمیت بسیار دارد
◄ سخنرانی جای بمباران اطلاعاتی حضار نیست. یکی از اشتباهات رایج سخنرانان اینست که سعی میکنند در زمان کوتاه سخنرانی حجم بالایی از اطلاعات را ارائه دهند.
سیاست بهتر اینست که چند نکته مهم و کلیدی را در نظر بگیرید و سعی کنید آن نکات را بیشتر توضیح داده و روشن تر کنید. پس سعی کنید از حداقل اسلاید ها استفاده کرده و در طول سخنرانی نکات مهم را تکرار کنید.
◄ سخنرانی یک ابزار شنیداری و پاورپوینت یک ابزار دیداری است. در حین سخنرانی شما با حرف زدن سعی میکنید مطلب مورد نظرتان را به شنونده منتقل کنید.
حال اگر صفحات پاورپوینت همان گفتار شما را بصورت نوشته نشان دهد نه تنها چیزی به پرزانتاسیون شما اضافه نکرده است بلکه میتواند تا حدود زیادی مخل آن هم باشد.
وقتی یک اسلاید نمایش داده میشود حضار قبل از اینکه به شما گوش دهند اول شروع به خواندن مطالب آن صفحه میکنند. وقتی خواندن آنها تمام شد تازه شروع میکنند به گوش دادن به شما. در این حین قسمتی از سخنان شما شنیده نمیشود.
از آن بدتر قبل از آنکه چیزی را بگویید آنها آن را از روی اسلاید خوانده اند و عملا گفتار شما مطلبی زائد به نظر خواهد رسید. پس در اینجا پاورپوینت است که دارد سخنرانی میکند نه شما.
راه حل این مشکل اینست که از قدرت واقعی نمایش دیداری یعنی تصویر استفاده کنیم. تفاوت تلویزیون و رادیو این نیست که تلویزیون گفته ها را بصورت نوشته نشان دهد بلکه چیزی که تلویزیون به رادیو اضافه میکند تصویر و فیلم است.
بهترین کمکی که صفحات پاورپوینت میتوانند به سخنان ما بکنند اینست که چیزی را که سخن نمیتواند به شنونده القا کند از طریق تصویر بگوید.
متاسفانه اکثریت قریب به اتفاق اسلایدهای پاورپوینت که در سخنرانی ها میبینیم فقط نوشته هستند.
دلیل آن هم ساده است. تهیه نوشته راحت تر از تهیه یک تصویر یا فیلم است. اگر میخواهید از قدرت واقعی پاورپوینت استفاده کنید سعی کنید بیشتر از تصویر استفاده کنید و تا حد امکان نوشته ها را کم کنید.
از تصاویر با کیفیت استفاده کنید. اگر تصاویر شما کیفیت پایینی دارند همان بهتر که اصلا آنها را نشان ندهید.
نکات مهم دیگری که باید در تهیه صفحات به آنها توجه شود عبارتند از
♦ اندازه حروف : نوشته های اسلاید را طوری بنویسید که دورترین بیننده هم بتواند آنها را به راحتی بخواند. نوشته های کوچک فقط صفحه را پر میکنند. سعی کنید از فونت کوچکتر از ۲۴ استفاده نکنید.
♦ فونت : از فونت های مناسب استفاده کنید. فونت های مناسب آنهایی هستند که به راحتی قابل خواندن هستند. از استفاده از فونت های عجیب و غریب و یا به فرم ایتالیک امتناع کنید. برای عنوان از فونت های Arial یا Verdana استفاده کنید و برای خطوط بعدی میتوانید از Times New Roman استفاده کنید.
♦ رنگ : در هر اسلاید برای نوشته ها حداکثر از دو رنگ استفاده کنید. اسلایدهای رنگارنگ موجب کاهش توجه بیننده به متن میشود. در اسلادهای متوالی رنگ یا نوع فونت نوشته ها را تغییر ندهید و سعی کنید در تمان صفحات از یک روال ثابت استفاده کنید.
♦ زمینه : برای متن و نوشته ها از رنگ های متضاد استفاده کنید تا خواندن راحت تر باشد. مثلا زمینه سیاه یا آبی تیره و نوشته سفید یا زرد یا زمینه سفید و نوشته سیاه. البته زمینه تیره بهتر است چون توجه بیننده را بیشتر به مطلب جلب میکند.
♦ سادگی : ساده ترین بهترین است. سعی کنید تا حد ممکن از انیمیشن های پاورپوینت که کلمات نوشته شده را به شکل های عجیب و غریب وارد اسلاید میکنند دوری کنید. استفاده از این انیمیشن ها تمرکز حضار را بشدت بهم میزند. بهتر است پدیدار شدن و محو شدن کلمات پیچیده ترین انیمیشن شما باشد.
♦ هماهنگی : سطر های نوشته را با هم نشان دهید نه تک تک.
♦ سعی کنید در هر اسلاید از کلمات کمتری استفاده کنید. صفحات را پر از مطلب نکنید. حضار باید بیشتر به شما گوش دهند نه محتویات پاورپوینت را بخوانند.
اسلاید های شلوغ را هچ کسی نمیخواند. بسیاری از اسلاید ها را میتوان با حداکثر چند کلمه ساخت. در هر صفحه حداکثر از چهار سطر و در هر سطر حداکثر از چهار کلمه استفاده کنید.
♦ در نوشته ها از کلمات کلیدی استفاده کرده و سعی کنید از نوشتن جملات کامل اجتناب کنید.
♦ بعد از نوشتن تمام متون، مجددا با دقت آنرا خوانده و غلط های املایی را تصحیح کنید. غلط املایی اعتماد حضار را به سخنران مخدوش میکند
تمرین
از قبل، سخنرانی را تمرین کنید. با این کار مشکلات خود را کشف کرده و آنها را برطرف میکنید. یکی از روش های کمک کننده اینست که سخنان خود را ضبط کرده و به آن گوش دهید.
از رایجترین مشکلات سخنران ها اینست که زمان را رعایت نکرده و موجب میشوند رئیس جلسه چند بار به آنها تذکر دهد.
با این تذکرات هم دقت سخنران و هم توجه حضار کم میشود و در آخر، سخنران ممکن است مجبور شود سخنرانی را نیمه تمام رها کند. سعی کنید در تمرین سخنرانی، آنرا زودتر از زمان تعیین شده تمام کنید.
نکات مهم تکنیکی
در استفاده از سخت افزارهای سالن سخنرانی به نکات مهم زیر توجه کنید
♦ ممکن است پاورپوینت یا فیلم یا نوشته روی کامپیوتر شما به درستی نمایش داده شود ولی به همان صورت روی کامپیوتر سالن دیده نشود.
پس قبل از شروع سخنرانی حتما یک بار کل صفحات پاورپوینت خود را بر روی کامپیوتر سالن سخنرانی ببینید و بخصوص از اجرا شدن صحیح فیلم ها و تصاویر و فونت نوشته ها اطمینان حاصل کنید.
♦ ممکن است پروژکتور سالن به درستی میزان نشده باشد و قسمتی از مطالبی که باید نمایش داده شود بیرون از پرده بیفتد.
برای پیشگیری از این وضعیت در حین طراحی صفحه باید سعی کرد دور صفحه کمی خالی باشد تا اگر پروژکتور میزان نبود چیزی از قلم نیفتد.
♦ قبل از شروع سخنرانی تلفن همراه خود را خاموش کرده یا در حالت ساکت بگذارید. زنگ زدن تلفن در وسط سخنرانی وجهه خوبی ندارد.
♦ فایل های مربوط به پاورپوینت خود را از روی کامپیوتر خود بر روی یک سی دی نوشته و با استفاده از سی دی آنها را به کامپیوتر سالن منتقل کنید. انتقال اطلاعات با استفاده از فلش مموری درست نیست.
علت اینست که به علت اینکه فلش مموری های زیادی از طرف دیگر سخنرانان به کامپیوتر سالن متصل میشوند احتمال آلوده شدن این کامپیوتر به ویروس زیاد است و این ویروس ها به راحتی به فلش مموری شما منتقل و سپس از طریق آن به کامپیوتر شخصی شما وارد میشوند. ویروس ها نمیتوانند از کامپیوتر سالن به روی سی دی بروند.
♦ در حین سخنرانی برای عوض کردن صفحات سعی کنید تا از موس وایرلس استفاده کنید تا مجبور نباشید نزدیک به کیبورد یا ماوس پشت میز میخکوب شوید.
♦ همیشه برای سخنرای خود یک نقشه پشتیبان داشته باشید. بهترین نقشه پشتیبانی اینست که کل سخنرانی خود را از قبل حفظ کنید و یا حداقل، مطالب آنرا بصورت نوشته هم داشته باشید تا چنانچه احیانا کامپیوتر یا سیستم های الکترونیک سالن دچار اشکال شدند شما بتوانید سخنرانی خود را ادامه بدهید.
یک اجرای خوب سخنرانی چگونه است
بهترین مطالب حتی در بهترین قالب ها اگر به درستی در صحنه سخنرانی اجرا نشوند تاثیر کافی را در حضار نخواهد داشت.
نکات مهم در اجرای یک سخنرانی خوب عبارتند از
♦ در جلوی حضار شما مانند یک هنرپیشه هستید. باید خوب به نظر برسید. لباس مرتب و مناسب بپوشید. ظاهر شما و حرکات شما تاثیر زیادی در جلب توجه حضار دارد.
♦ آرام و بلند و شمرده صحبت کنید. تند تند صحبت کردن اجازه درک مطلب را از حضار میگیرد. کسی که با تون پایین صحبت میکند مانند این است که به حرف های خود شک دارد. حضار به سخنان چنین فردی خوب توجه نمیکنند.
♦ پشت میز خود را پنهان نکنید. با تمام قد رو به حضار بایستید تا بتوانید از Body language یا صحبت با بدن استفاده کنید. منظور از صحبت کردن با بدن وضعیتی است که شما در حین سخنرانی می ایستید، راه میروید، از دست های خود و حتی از شکل صورت خود برای بیان مطلب استفاده میکنید.
♦ یکی از مشکلات سخنرانان بخصوص سخنرانان تازه کار اضطراب قبل و یا در حین سخنرانی است. اشتباه نکنید. بقیه نیامده اند که در باره علم شما قضاوت کنند. آمده اند چیزی یاد بگیرند.
مطمئن باشید که در جلسه سخنرانی، شما در مورد مطلب از همه حضار بیشتر حضور ذهن دارید. پس نگران و مضطرب نباشد و با اعتماد به نفس سخنرانی خود را ارائه دهید.
♦ بدترین وضعیتی که یک سخنران میتواند به خود بگیرد اینست که به حضار پشت کرده و از روی پرده، نوشته های خودش را بخواند.
♦ بعضی سخنران ها هم گرچه رو به حضار هستند ولی سر خود را پایین گرفته و سعی میکنند نوت هایی را که از قبل نوشته اند بخوانند یا از روی مانیتور نوشته های اسلایدها را بخوانند. این کار هم بشدت به ارزش سخنرانی لطمه میزند.
از روی نوشته های اسلاید نخوانید. اگر قرار به خواندن باشد، حضار بهتر از شما آنها را میخوانند. سعی کنید متن سخنرانی را از قبل حفظ کرده و در حین سخنرانی رو به حضار و چشم در چشم آنها سخنان خود را بگویید.
♦ البته میتوانید رئوس مطالب را از قبل نوشته و برای اینکه مطمئن باشید نکته ای از قلم نمیافتد گاهگاهی به آنها نگاه کنید ولی از روی نوشته هایتان نخوانید. اگر نکته ای هم از قلم افتاد زیاد نگران نباشید. شما ماشین نیستید.
♦ تون صحبت خود را بر حسب مطلب کم و زیاد کنید. گاهی اوقات بلند صحبت کنید و گاهی به ناگهان شدت صدای خود را کاهش دهید. این یکی از رمز های سخنرانان بزرگ است. با بالا و پایین بردن تون صدای خود در لحظات مناسب میتوانید توجه حضار را بیشتر به مطالب مهم بحث جلب کنید.
♦ بین صحبت هایتان در لحظاتی برای چند ثانیه مکث کنید. این مکث ها در لحظات مهم سخنرانی به حضار چند ثانیه فرصت میدهد تا راجع به مطلبی که گفته اید کمی فکر کرده و آنرا خوب در ذهن خود جایگزین کنند.
♦ با حضار تماس چشمی داشته باشید. از قانون سه استفاده کنید. به چشم هر یک از حضار سه ثانیه نگاه کنید. هر چند وقت یکبار هم به کل حضار نگاه کنید.
♦ تکرار سخنان کلیشه ای در ابتدای سخنرانی مانند اینکه “صحبت راجع به … به من واگذار شده است” و یا “در اینجا میخواهم ابتدا از وقتی که به من داده شده تشکر کنم و …” مناسب نبوده و فقط وقت با ارزش جلسه را میگیرد.
♦ مسیر سخنرانی شباهت زیادی به یک مقاله دارد که در ابتدای آن مقدمه است و سپس اصل مطلب و سپس نتیجه گیری قرار میگیرد. از این مسیر پیروی کنید.
♦ در صورت لزوم میتوانید برای جلب توجه بیشتر حضار نکات طنز ظریفی را در متن سخنرانی بگنجانید ولی اگر در یک فرهنگ ناآشنا سخنرانی میکنید در این مورد بسیار مراقب باشید. گاهی اوقات چیزی که به نظر شما طنز است به نظر بعضی از حضار ممکن است توهین باشد.
♦ زمانی را که برای ارائه مطلب به شما داده شده است رعایت کنید. تذکر مکرر رئیس جلسه به شما مبنی بر تمام شدن وقت، ارزش سخنرانی شما را کم میکند و ممکن است در نهایت شما را مجبور کند تا سخنرانی خود را نیمه تمام رها کنید.
♦ در آخر سخنرانی از حضار به خاطر توجهشان تشکر کنید
چگونه یک مدریتور خوب باشیم
تا به حال چند بار در یک پنل بوده اید که فکر میکنید جالب بوده و به شما اطلاعاتی را که فکر میکرده اید میتوانید از آن بدست آورید داده است. پاسخ شما احتمالا تعداد کمی از آنها است.
پنل محل مناسبی است تا افراد بتوانند بصورت ملموس تری از کسانی که در موضوعی خاص تجربیاتی دارند نکات کلیدی را بیاموزند. متاسفانه محتوای اکثر پنل ها مناسب نیست و یکی از علل آن ضعف مدریتور است.
در این نوشته قصد داریم مهمترین نکاتی را که به شما امکان میدهد تا یک مدریتور خوب باشید و یک پنل را بخوبی اداره کنید توضیح دهیم.
قبل از شروع پنل باید به چند نکته توجه کنیم
نکات کلیدی زیر را قبل از شروع هر پنل به خاطر داشته باشید
اهمیت حضار
در یک پنل سه دسته از افراد حضور دارند. اعضای پنل، مدریتور و حضار، که شنوندگان بحث هستند. مهمترین دسته، حضار هستند. آنها وقت و پول خود را صرف کرده و به پنل آمده اند تا مطلبی را بیاموزند.
وظیفه شماست تا اطلاعاتی را که میخواهند در اختیارشان بگذارید یا حداقل آنها را سرگرم کنید و یا هر دو، و این کار مشکلی است. بیاد داشته باشید وظیفه شما اول خدمت به شنوندگان و بعد در درجه بعدی خدمت به اعضای پنل است.
اعضای پنل
اعضای پنل را شما باید انتخاب کنید. این افراد باید در زمینه مورد بحث با تجربه باشند. بهتر اینست که این افراد نقطه نظرات متفاوتی داشته باشند تا از تفاوت و تضارب آراء ایشان بحث، حالت پویایی داشته باشد، به مورد بحث از زوایای گوناگون نگاه شود و شنونده را به تفکر وادارد.
تعداد ۳ تا ۴ پنلیست عدد مناسبی برای انتخاب گروه است. اگر تعداد زیاد باشد به هر نفر فرصت کافی برای صحبت کردن نمیرسد و اگر کم باشد تعدد آرا کم خواهد بود و بحث یکنواخت و کسل کننده میشود.
سعی کنید افرادی را که نسبت به هم حس خوبی ندارند در یک پنل نگذارید مگر اینکه بخواهید پنل شما به صحنه درگیری تبدیل شود.
بحث
دقت کنید که بحث پنل درباره چیست و حضار چه کسانی و با چه درجه ای از علم و تجربه اند و سپس محتوای مباحث پنل را بر آن اساس تنظیم کنید.
اساس پنل بر بحث بین پنلیست ها و تعامل بین آنها است. استفاده از پاورپوینت الزامی نیست. این ابزار میتواند کمک کننده باشد نه اینکه محور بحث باشد.
عنوان
در برنامه مکتوب کنفرانس باید سعی کنید تا عنوان جذابی را برای پنل انتخاب کنید تا حضار را به خود جلب کند. بهتر است در مورد مطالبی که مورد بحث قرار خواهند گرفت و اینکه حضار در نهایت چه نکته ای را از پنل دریافت خواهند کرد توضیح مختصری داده شود.
سرفصل ها
سرفصل مطالبی را که در پنل مورد بحث قرار خواهند گرفت را به پنلیست ها میگوییم تا از قبل درباره آن تحقیق و مطالعه کرده و با آمادگی در پنل حاضر شوند. دو سه سوال اول را به آنها میدهیم تا احساس راحتی کنند.
البته ریز مطالب و اطلاعات را به آنها نگویید وگرنه جوابها کلیشه ای و مصنوعی شده و پنل خسته کننده میشود.
سوالات پنل را از قبل آماده میکنیم ولی باید این توانایی را داشته باشیم که در هنگام بحث بسته به موقعیت سوالات را تغییر داده یا سوالات جدیدی را مطرح کنیم. مودریتور باید بیش از پنلیست ها از قبل در مورد موضوع مورد بحث مطالعه کند.
هماهنگی
15 دقیقه قبل از شروع پنل با پنلیست ها صحبت کرده و ساختمان کلی بحث را با آنها مطرح میکنیم. یکی از اهداف این گفتگو، دادن اطمینان کافی به اعضای پنل است مبنی بر اینکه هدف از پنل امتحان کردن یا زیر سوال بردن علم یا تجربه آنها نیست بلکه هدف، انتقال قسمتی از تجربیات ایشان به حضار است.
به آنها اطمینان بدهید که بحثی همراه با نشاط و احترام متقابل خواهید داشت تا اطمینان خاطر و آرامش داشته باشند.
نکات عملی
قبل از شروع پنل به نکات عملی دقت کنید. بهتر است جای نشستن هر کدام از پنلیست ها را از قبل مشخص کنید. دقت کنید تا آب جهت نوشیدن در اختیار همه پنلیست ها باشد.
خودتان شخصا به پنلیست ها و حضار تذکر دهید تا موبایل ها را خاموش کنند. زیاد بخندید و سرحال باشید.
یک مدریتور خوب در زمان پنل چه میکند
مودریتور به عنوان اولین کسی که صحبت میکند ابتدا باید به اهمیت موضوع پنل و اینکه هدف آن چیست و در باره چه چیزی صحبت خواهد شد بپردازد. بعد مختصری راجع به هر کدام از پنلیست ها و جایگاه علمی و عملی ایشان صحبت کند.
یک ایده خوب، شروع پنل با یک مثال جالب و در صورت امکان طنزآمیز است. اولین سوال باید سوال عمومی و ساده ای باشد. بطور مثال میتوانید از تعریف یک مفهوم سوال کنید یا بخواهید تا یکی از اعضاء پنل تاریخچه یک مطلب را بگوید و یا اینکه چرا این موضوع مهم است.
توجه و نگاه
وقتی سوال میکنید به پنلیست ها نگاه کنید و بعد از تمام شدن سوال به حضار نگاه کنید. اگر در حین جواب دادن پنلیست ها به آنها نگاه کنید آنها هم به شما نگاه میکنند در حالیکه ایشان باید مطالب را رو به حضار بگویند و به آنها نگاه کنند.
در حین بحث به گفته های پنلیست ها با دقت گوش دهید تا بر اساس نکات گفته شده سوالات بعدی خود را مرتب کنید. مراقب پنلیست ها باشید. بعضی مواقع یکی از آنها با اشاره چیزی به شما میگوید و شما باید متوجه آن باشید.
مسیر بحث
ممکن است بعد از مدتی که از شروع پنل گذشت، بحث از مسیر خود خارج شود. این وظیفه شماست تا با تذکر به پنلیست ها آنرا دوباره به مسیر درست برگردانید.
کنترل
به خاطر داشته باشید که شما مدیر و گرداننده پنل هستید. ممکن است یکی از پنلیست ها سعی کند کنترل جلسه را از شما بگیرد. بحث را به طرفی که خود مایل است بکشاند یا از دیگران بیشتر صحبت کرده و تمایل داشته باشد چهره شاخص پنل باشد.
شما باید به عنوان مدافع منافع حضار در مقابل این اقدامات بایستید. اگر یک پنلیست زیاد حرف زد باید در یک زمان مناسب مثلا حین نفس تازه کردنش صحبت را از او گرفته و به پنلیست دیگر بدهید.
پاورپوینت
اجازه ندهید هیچکدام از پنلیست ها از پاورپوینت یا فیلم استفاده کند چون بقیه هم این درخواست را خواهند داشت و دچار کمبود وقت میشوید. اگرهر کدام از پنلیست ها آهسته حرف میزند تذکر دهید تا بلندتر صحبت کند.
پرهیز از خودنمایی
دقت داشته باشید که پنل محلی نیست تا خود را نشان دهید و همه توجه ها را به خود جلب کنید. وظیفه مهم شما تسهیل بحث است. ستارگان پنل، پنلیست ها هستند نه شما. بیشتر ساکت باشید.
شو اجرا نکنید و زیاد لطیفه نگویید و خودتان به سوالات حضار پاسخ نگویید. متاسفانه یکی از اشتباهات رایج، جواب دادن سوالات حضار توسط مدریتور است. وظیفه مودریتور اینست که پنلیست را دانا نشان دهد نه خود را.
یک راه مناسب برای اینکار اینست که صحبت های پنلیست ها را بطور خلاصه تکرار کنید و یا توضیح بیشتری در مورد آن بدهید تا اهمیت مطلب گفته شده را نشان دهید.
تعامل
لازم نیست همه پنل بصورت سوال و جواب از طرف شما باشد و اجازه بدهید خود پنلیست ها هم با هم صحبت کنند.
کنترل زمان
مدت زمانی که مدریتور صحبت میکند باید ده درصد کل مدت زمان پنل باشد. سی درصد زمان باید به سوال و جواب حضار اختصاص داده شود. سوال هر کدام از حضار را یکبار دیگر تکرار کنید تا همه بشنوند.
سوالات طولانی را کوتاه کنید. نگذارید بعضی از حضار با دادن کامنت کنترل جلسه را در دست بگیرند. تا زمانیکه مطمئن نشده اید که هر کسی که تمایل داشته، سوال خود را مطرح کرده است اجازه سوالات مکرر را به یک فرد ندهید.
با این کار مطمئن میشوید که به همه حضار بطور عادلانه زمان برای مطرح کردن سوالشان داده شده است.
اگر میکرفون در اختیار حضار نیست خودتان میکروفون را به جمع آنان ببرید. به سوالات بی مورد حضاراجازه جواب ندهید و در مقابل جواب های نابجای پنلیست ها هم مقاومت کنید.
اگر جواب سوال توسط پنلیست ها داده نشده است آن را تذکر داده و جواب بخواهید. توجه داشته باشید که شما مدافع حقوق حضار جلسه هستید.
و در آخر پنل
♦ این نکته اهمیت زیادی دارد که حضار متوجه شوند شما به زمان اهمیت میدهید. پنل را سر وقت شروع و سر وقت تمام کنید و وقتی پنج دقیقه به پایان زمان باقی مانده است آنرا اعلام کنید.
♦ چند دقیقه آخر، نوبت جمع بندی مطالب گفته شده است. اگر بحث جالب بود و در بین اعضای پنل و حضار تمایل زیادی برای ادامه آن وجود داشت میتوانید آنرا از طریق وب، بطور مثال در یک وبلاگ دنبال کنید. از پنلیست ها و حضار برای شرکت در جلسه تشکر کنید.
♦ و در آخر ایده بدی نیست اگر چند روز بعد، به اعضای پنل ایمیل زده و از حضور ایشان در پنل تشکر کنید.