وقتی برای عمل جراحی آماده میشویم سلامتی خود را در دستان پزشک، پرستار و پرسنل بیمارستان قرار میدهیم.
البته به آنها اعتماد داشته ایم ولی این را هم میدانیم که اگر بیشتر نسبت به نوع بیماری و درمان خود اطلاع داشته باشیم نتیجه بهتری از درمان میگیریم. هیچ کاری در دنیا خالی از خطر نیست و مسلما عمل جراحی هم از این قاعده مستثنی نیست.
با کسانی که متولی مراقبت شما هستند صحبت کنید. نسبت به آنچه در مورد شما انجام میدهند آگاه باشید و هیچ وقت از سوال کردن نه بترسید و نه خجالت بکشید.
هر وقت امکان دارد یک دوست و یا یکی از اعضاء خانواده را با خود همراه داشته باشید. اگر میبینید فرد جدیدی به کسانی که از شما مراقبت میکنند اضافه شده است از او بخواهید خودش را معرفی کرده و سمتش را به شما بگوید. در جریان درمان خود باشید.
بیست سوال که قبل از انجام عمل جراحی باید از پزشک خود بپرسید
♦ چرا باید این نوع عمل جراحی را انجام دهید. آیا روش درمانی دیگری هم وجود دارد؟
♦ عمل جراحی مذکور چه تاثیری در رفع درد، حرکت اندام ها و رفع مشکلات اندام شما خواهد داشت. نتایج درمان چقدر دوام خواهد داشت. آیا بیماری ممکن است عود کند.
♦ عمل جراحی چه خطراتی ممکن است داشته باشد.
♦ احتمال موفقیت جراحی چه اندازه است.
♦ نام جراحی که قصد انجام آنرا دارید چیست و بطور مختصر چگونه انجام خواهد شد.
♦ آیا این جراحی مشکل شما را حل خواهد کرد. آیا در آینده نیاز به عمل جراحی دیگری پیدا خواهد شد
♦ هر ساله چند تا از این عمل ها در بیمارستان انجام میشود
♦ چه درصدی از بیماران بعد از جراحی بهبود میابند.
♦ اگر فعلا جراحی نکنید چه اتفاقی ممکن است بیفتد
♦ اگر بخواهم نظر کس دیگری را بپرسم به چه کسی مراجعه کنم
♦ آیا پزشک من عمل جراحی را انجام خواهد داد یا کس دیگری. اگر کس دیگری، چگونه میتوانم او را ملاقات کنم. آیا جراح من دانشنامه تخصصی دارد
♦ پزشک من تا به حال چند تا از این اعمال جراحی را انجام داده است.
♦ آیا قبل از جراحی نیاز به انجام آزمایش خاصی دارم
♦ برای جراحی از چه روش بیحسی یا بیهوشی استفاده میشود. آیا عوارضی هم دارد. چطور میتوانم با متخصص بیهوشی قبل از جراحی ملاقات کنم
♦ چه نوع پروتز یا وسیله فلزی در بدن من کار گذاشته میشود. نتایج استفاده از این وسیله خاص چیست. چه مدت در بدن من باقی میماند.
♦ آیا بعد از جراحی درد خواهم داشت. چطور درد خود را بعد از جراحی کاهش دهم.
♦ دوران نقاهت یا بازپروری بعد از جراحی چه مدت است. چه کارهایی را در این دوران نمیتوانم انجام دهم. آیا در منزل نیاز به کمک دارم. برای چه مدت. دستورات موقع ترخیص چیستند.
♦ آیا بعد از جراحی ناتوانی برای من باقی میماند یا ایجاد میشود. آیا بعد از جراحی نیاز به فیزیوتراپی دارم
♦ چه موقع میتوانم به کار برگردم. چه موقع میتوانم دوباره رانندگی کنم.
♦ آیا نوشته یا سایت یا منبعی هست که بتوانم برای اطلاعات بیشتر به آن مراجعه کنم
آمادگی برای بستری
♦ از قبل با شرکت بیمه خود در باره نوع عمل جراحی و نوع پرداخت هزینه ها هماهنگی کنید.
♦ دقت کنید چیزهای زیر را با خود به بیمارستان ببرید: لیستی از داروهایی که مصرف میکنید، لیستی از موادی که به آنها حساسیت دارید، دفترچه بیمه خود، مقدار لازم پول، وسایل شخصی
♦ در بیمارستان یک دستبند به شما میدهند که مشخصات شما روی آن نوشته شده است. آن را حفظ کنید.
آمادگی برای جراجی
قبل از انجام جراحی انجام بعضی اقدامات لازم است که مهمترین آنها عبارتند از
♦ چند ساعت قبل از جراحی بیمار باید تمام بدن خود را با آب و صابون بشوید و بعد از آن از هیچ گونه کرم، پماد، لوسیون و موارد آرایشی استفاده نکند
♦ اگر بیمار ناخن مصنوعی دارد باید درآورده شود و تمام لاک های روی ناخن پاک شوند
♦ بیمار در حین جراحی نباید از سمعک، عینک و دندان مصنوعی استفاده کند
♦ تمام جواهرات و حلقه های انگشتان باید قبل از جراحی خارج شوند
♦ یک لباس مخصوص به بیمار داده میشود که بعد از پوشیدن آن به اطاق عمل میرود
♦ روی پوست محلی که باید جراحی شود و پوست اندام مقابلش بنویسید که چه اندامی باید عمل شود
در حین بیهوشی نباید معده بیمار حاوی مواد غذایی و حتی مایعات باشد. ممکن است این مواد از راه مری به سمت دهان بیمار بازگشت کرده و به درون ریه رفته، موجب خفگی بیمار شوند.
پس بیمار از حدود هشت ساعت قبل از شروع جراحی نباید چیزی بخورد یا مایعی بیاشامد. البته در اعمال جراحی اورژانس که فرصت برای مدتی نخوردن و خالی شدن معده نیست متخصص بیهوشی از روش هایی استفاده میکند تا احتمال این عارضه کم شود.
انتقال به اطاق عمل
بیمار یکی دو ساعت قبل از شروع جراحی به اطاق عمل فرستاده میشود. انتقال وی به اطاق عمل با تخت یا صندلی چرخدار صورت میگیرد.
در محوطه عمومی اطاق عمل، بیمار در یک اطاق انتظار همراه با بیماران دیگر، مدتی صبر کرده و سپس به اطاق اصلی که عمل جراحی در آن انجام میشود فرستاده میشود. اطاق عمل معمولا سردتر از بخش است.
ممکن است بیمار قبل از اینکه به اطاق اصلی عمل جراحی فرستاده شود ابتدا به اطاق بیهوشی رفته تا در آنجا بیهوش یا بیحس شود و سپس به اطاقی که باید عمل جراحی صورت گیرد انتقال یابد.
در بعضی بیمارستان ها هم بیمار مستقیما از اطاق انتظار به اطاق اصلی جراحی رفته، در آنجا بیهوشی یا بیحسی صورت گرفته و جراحی شروع میشود.
در اطاق بیهوشی و اطاق عمل پرسنل درمانی با لباس های یک شکل ولی با رنگ های کمی متفاوت فعالیت میکنند. همه آنها کلاهی پارچه ای بر سر و ماسکی در جلوی دهان و بینی خود قرار میدهند.
در اطاق عمل
اطاق عمل یک اطاق بزرگ با حدود ۳۰-۲۰ متر مربع یا حتی بیشتر است. دیوار های آن کاشی و کف آن از کف پوش خاصی پوشیده شده است. در مرکز اطاق عمل تخت جراحی قرار گرفته است.
از سقف اطاق عمل و در بالای تخت جراحی چراغ های بزرگی آویزان است که از آنها برای روشن کردن محل جراحی استفاده میشود. در بالای تخت جراحی دستگاه هایی شامل انواع مانیتورها و دستگاه تنفس مصنوعی وجود دارد.
در کنار این دستگاه ها دستیار بیهوشی قرار گرفته و وظایف خود را انجام میدهد. در اطراف اطاق عمل میزهایی وجود دارد که ایزارهای مورد نیاز برای عمل جراحی بر روی آنها قرار میگیرند.
بعد از عمل جراحی
♦ دقت کنید دارویی که به شما میدهند درست باشد. بدانید که چه داروهایی باید به شما داده شود. قبل از خوردن قرص ها سعی کنید از روی شکل آنها یاد بگیرید که نام آنها چیست و به این وسیله آنها را کنترل کنید.
دارویی از منزل به بیمارستان نبرید و از پزشک خود بخواهید داروهایی را که قبلا استفاده میکرده اید اگر لازم است در بیمارستان هم به شما بدهند.
♦ دقت کنید زمین نخورید. هم خود عمل جراحی و هم داروهایی که به شما میدهند ممکن است حتی قویترین ورزشکاران را هم ضعیف کند. ممکن است به علت سرم یا داروهایی که به شما میدهند زیاد ادرار کنید. خجالت نکشید و برای ادرار کردن کمک بگیرید.
قبل از اینکه به شما فشار بیاید سر فرصت و بدون عجله به دستشویی رفته ادرار کنید. اگر تعادل ندارید برای راه رفتن حتما کمک بگیرید. دقت کنید که بخصوص در شب زمین نخورید.
چراغ را روشن کنید. عینک خود را بزنید و دمپایی مناسب بپوشید. قبل از اینکه سوار ویلچر شوید یا آنرا ترک کنید دقت کنید که حتما چرخ های آن قفل شده باشد. دقت کنید که آب داغ موقع دوش گرفتن ممکن است فشار شما را پایین آورده و موجب شود زمین بخورید.
♦ اگر کسی از پرسنل درمانی شما را لمس میکند آنها را تشویق کنید که قبل از آن دست های خود را بشویند.
♦ نگذارید کسانی که سرماخوردگی یا آنفلوآنزا دارند به عیادت شما بیایند. بچه ها معمولا ناقلین ویروس این بیماری ها هستند.
♦ اگر پرستاران در موقعی که کاری برای شما انجام میدهند میز شما را از تخت دور میکنند فراموش نکنید که قبل از اینکه شما را ترک کنند به آنها یادآور شوید که دوباره آنرا سر جایش بگذارند وگرنه ممکن است آب، تلفن یا وسایل شخصی شما از دسترستان دور شود.
♦ از کسانی که غذا را سرو میکنند بخواهید که غذا را روی میز برای شما بچینند و آنرا در دسترس شما قرار دهند.
در هنگام ترک بیمارستان
♦ در هنگام ترک بیمارستان نکات زیادی به شما گفته میشود که ممکن است آنها را فراموش کنید. از آنها یادداشت بردارید. بخصوص اینکه چه موقع باید دوباره دکتر را ببینید، چه موقع باید به فیزیوتراپی بروید.
با پانسمان ها باید چکار کنید. چه موقع میتوانید به حمام بروید. چه موقع میتواید در منزل به تنهایی زندگی کنید. چه موقع میتوانید رانندگی کنید. چه موقع میتوانید راه بروید.
♦ سعی کنید یکی از دوستان یا افراد خانواده با شما باشد تا نکات مهم فراموش نشوند.
♦ مطمئن شوید که میدانید چه داروهایی را و چگونه باید آنها را مصرف کنید.
♦ اگر از چیزی مطمئن نیستید حتما با مطب دکتر تماس گرفته و سوال کنید. معمولا همکاران دکتر در مطب جواب اکثر سوالات شما را میدانند و میتوانند به شما کمک کنند.