بد جوش خوردن محل شکستگی میتواند موجب بروز هم مشکلات کارکردی برای عضو شود و هم ظاهر اندام ر تغییر دهد.
در روند جوش خوردن استخوان ممکن است مشکلاتی ایجاد شود. مهمترین این مشکلات عبارتند از بد جوش خوردن شکستگی، جوش نخوردن شکستگی و دیر جوش خوردن شکستگی
بد جوش خوردن شکستگی استخوان
بد جوش خوردن استخوان به وضعیتی اطلاق میشود که در آن قطعات شکسته شده کاملا محکم به یکدیگر جوش خورده اند ولی نه در وضعیت مطلوب. به زبان دیگر شکل استخوان بعد از جوش خوردن دیگر مانند شکل قبل از شکستگی آن نیست.
این مشکل وقتی بوجود میاید که شکستگی به درستی جااندازی نشده است و یا جااندازی شده ولی بعدا مجددا جابجا شده است.
البته اینکه قطعات شکسته شده به همان شکل اولیه خود جوش نخورند همیشه مشکل ساز نیست. بطور مثال اکثر شکستگی های ترقوه به صورتی جوش میخورند که دو سر شکسته شده در مقابل هم قرار نگرفته اند.
این وضعیت موجب میشود تا استخوان کمی کوتاه شود ولی این تغییر شکل معمولا در کارکرد شانه و اندام فوقانی مشکلی ایجاد نمیکند.
بدن انسان بد جوش خوردن هر استخوان را وقتی از حد مشخصی بیشتر نشده است تحمل میکند. این حد در هر استخوانی متفاوت است.
بد جوش خوردن شکستگی میتواند موجب تغییر شکل و یا کوتاه شدن استخوان شود. این تغییر شکل بخصوص اگر در سطح مفصلی ایجاد شود میتواند در دراز مدت موجب بروز استئوآرتریت و ساییدگی مفصل شود.
کوتاه شدن استخوان هم اگر در اندام تحتانی باشد میتواند موجب بروز لنگش و بد راه رفتن و متعاقب آن شروع آرتروز شود.
وقتی بد جوش خوردگی استخوان شدید باشد باید درمان شود. در این وضعیت جراح استخوان اقدام به عمل جراحی استئوتومی محل میکند یعنی به توسط عمل جراحی محل بد جوش خوردگی را مجددا میشکند و بعد از قرار دادن قطعات شکسته شده در وضعیت مناسب آنها را به توسط پیچ، پلاک یا نیل به یکدیگر فیکس میکند.