در سال های اخیر استفاده از عمل جراحی برای درمان بسیاری از شکستگی ها به روش استاندارد درمان آن ها تبدیل شده است.
بسیاری از شکستگی هایی را که قبلا با گچ گیری یا با کشش درمان میکردند امروزه با عمل جراحی درمان میکنند. این تغییر رویکرد پزشکان در مواجهه با شکستگی ها عللی دارد که مهمترین آنها عوارضی است که در درمان با کشش ایجاد میشود.
بسیاری از شکستگی های استخوان های بلند را قبلا با استفاده از کشش درمان میکردند. شکستگی های ران، ساق و بازو در این گروه قرار میگرفتند. استفاده از این وسیله برای درمان شکستگی ها با چند مشکل بزرگ روبرو بود
هزینه
برای درمان شکستگی ها بیمار مجبور میشد چند هفته تا چند ماه در بیمارستان بماند و در این مدت وزنه هایی به او متصل باشد. هزینه ماندن در بیمارستان بسیار بالا است و مدت زمان زیاد بستری در بیمارستان، هزینه درمان بیمار را بشدت بالا میبرد.
ماندن بیمار به مدت طولانی نه تنها در هزینه درمان موثر است بلکه موجب دور ماندن بیمار از فعالیت کاری و شغلی و کاهش درآمد وی هم میشود.
همچنین اقامت در بیمارستان به مدت طولانی از لحاظ روحی بیمار را تحت فشار قرار میدهد. با استفاده از عمل جراحی و بیحرکت کردن شکستگی با وسایلی مانند پیچ و پلاک بیمار خیلی زود از بیمارستان مرخص شده و طول مدت اقامت بیمار در بیمارستان در اکثر موارد به چند روز تقلیل میابد.
کمبود منابع درمانی
این وضعیت بخصوص در مواردی که به علت بحران هایی مانند بلایای طبیعی یا وقوع جنگ، نیاز به تخت های بیمارستان حیاتی است بسیار مهم میشود.
زخم بستر
استراحت طولانی در بستر میتواند ایجاد زخم بستر کند. به علت خوابیدن طولانی مدت به پشت قسمت هایی از پوست بدن که روی استخوان قرار میگیرند و بین پوست و استخوان بافت نرمی مانند عضله یا چربی وجود ندارد دچار مشکل میشوند.
این قسمت های پوست بین بستر و استخوان بطور ممتد فشره شده و خونرسانی به آنها دچار اشکال میشود. فشار ممتد به پوست موجب میشود رگ های خونی پوست بسته شوند و خونی به پوست نرسد.
یک انسان سالم در حین خوابیدن بطور ناخودآگاه دائما تغییر وضعیت میدهد تا فشار وزن به اندازه مساوی و متعادل به همه قسمت های پوست زیر بدنش برسد.
در یک بیمار تحت کشش، هم به علت کشش و هم به علت درد شدیدی که هنگام تغییر وضعیت احساس میشود بیمار سعی میکند در تخت بیحرکت بماند و این بیحرکتی موجب کاهش جریان خون به قسمت هایی از پوست میشود.
نتیجه آن زخم شدن پوست است که به آن زخم بستر میگویند. بعد از جراحی شکستگی، بیمار میتواند بنشیند و خطرات زخم بستر وجود نخواهد داشت.
عفونت ادراری
استراحت طولانی در بستر خطر عفونت ادراری را بیشتر میکند. به علت بیحرکتی بیمار و همچنین به علت اشکال در دفع مدفوع، بیمار دچار یبوست میشود.
دراز کشیدن طولانی همچنین موجب تجمع خلط در نای شده که به دنبال آن کارکرد سیستم تنفسی به هم خورده و احتمال عفونت دستگاه تنفسی بالا میرود. بعد از جراحی شکستگی نیازی به استراحت طولانی مدت و تحمل عوارض ذکر شده وجود ندارد.
ترمبوز وریدی
استراحت به مدت طولانی در بستر موجب میشود خون در رگ های اندام تحتانی بیمار حرکت کمتری داشته باشد. این کاهش حرکت، احتمال لخته شدن خون در رگهای ساق را بیشتر میکند.
لخته شدن خون در ساق عارضه بسیار خطرناکی است که نه تنها میتواند موجب درد ساق شود بلکه با حرکت لخته به سوی قلب و ریه میتواند موجب اختلال تنفس و مرگ بیمار هم بشود.
بعد از جراحی شکستگی، بیمار میتواند حرکات اندام تحتانی را به راحتی انجام داده و خطر لخته شدن خون را کاهش دهد.
محدودیت حرکتی
بیحرکت ماندن اندام بیمار بمدت چند هفته در یک وضعیت ثابت موجب میشود مفاصل آن اندام هم بیحرکت شوند.
وقتی یک مفصل مدتی بیحرکت میماند دچار خشکی و محدودیت حرکتی میشود یعنی بعد از جوش خوردن شکستگی و مرخص شدن بیمار از بیمارستان هم ممکن است حتی با انجام نرمش های طبی یا فیزیوتراپی، حرکات مفصل نتواند به حالت اول برگردد.
بعد از جراحی شکستگی بیمار میتواند مفاصل اندام را حرکت داده و مانع از خشک شدن آنها شود.
ضعف عضلات
بیحرکت ماندن اندام بیمار بمدت چند هفته در یک وضعیت ثابت موجب میشود عضلات آن اندام هیچ کاری انجام ندهند. نتیجه این کاهش فعالیت ضعیف شدن و لاغر شدن عضله است.
بعد از جوش خوردن شکستگی بیمار باید مدت ها نرمش های طبی را انجام دهد تا شاید قدرت عضلات وی به حد قبل از شکستگی برسد.
حداقل مشکل ایجاد شده اینست که زمان درمان طولانی تر شده است. بعد از جراحی شکستگی، بیمار میتواند مفاصل اندام را حرکت داده و عضلات اندام را به فعالیت وادارد.